வேதநாயகம் சாஸ்திரியார்- கிறிஸ்தவ இசை மரபு!

 வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் ஒரு தமிழ் கவிஞர், நாடக ஆசிரியர், அறிஞர், இறையியலாளர் மற்றும் பாடலாசிரியர் ஆவார். பெத்லகேம் குறவஞ்சி (1800) போன்ற நாடகங்கள் மற்றும் அறநதிந்தம் (1837) போன்ற இறையியல் நூல்கள் உட்பட மொத்தம் 133 நூல்கள் மற்றும்  400 க்கும் மேற்பட்ட பாடல்களை இயற்றியுள்ளார்.  தமிழ் கிறிஸ்தவ கீர்த்தனை பாரம்பரியத்தில் இன்றும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

 

வேதநாயகம் 1774 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 7 ஆம் தேதி, திருநெல்வேலியை சேர்ந்த தேவசகாயம் மற்றும் ஞானபூ  என்ற பெற்றோருக்கு பிறந்தார்.  வேதநாயகம் ஆரம்பத்தில் வேதபோதகம் என்று அழைக்கப்பட்டார்.  இவரது மூத்த சகோதரிக்கு சூசையம்மாள் என்றும், தங்கைக்கு பாக்கியம்மாள் என்றும் பெயர் சூட்டப்பட்டு இருந்தது. வேதநாயகம் தனது ஐந்தாம் வயதில் இருந்து இலக்கணம் பயின்றார். அவருக்கு ஏழு வயதாக இருந்தபோது அவரது தாயார் இறந்துவிட்டார். 1783 இல், அவரது தந்தை வேதநாயகம் ஒரு தனியார் ஆசிரியரின் கீழ் இலக்கியம் மற்றும் கணிதம் கற்க ஏற்பாடு செய்தார்.

தேவசகாயத்திற்கு  கத்தோலிக்க சபை தேவாலயத்தில் ஏற்பட்ட பிரச்சனையால், 1785 ஆம் ஆண்டு தனது குழந்தைகளுடன் தஞ்சாவூருக்கு குடிபெயர்ந்தார். அங்கு ஜெர்மன் லூத்தரன் மத போதகர் கிறிஸ்டியன் ஃபிரெட்ரிக் ஸ்வார்ஸின் செல்வாக்கின் கீழ் புராட்டஸ்டன் சபையை ஏற்றுக்கொண்டனர். சுமார் பத்து வயதில் இருந்த போதே சிலுவை பற்றிய தெளிவான பார்வை வேதநாயகத்திற்கு இருந்தது.

நான்கு மாதங்கள் கழித்து, தஞ்சாவூரில் இருந்து திருநெல்வேலிக்குத் திரும்பினார் வேதநாயகத்தின் தந்தையார்.  1786 ஆம் ஆண்டில், ஜெர்மன் மிஷனரி, ரெவ. கிறிஸ்டியன் ஃபிரடெரிக் ஸ்வார்ட்ஸ் திருநெல்வேலிக்கு வந்து, வேதநாயகத்தை தரங்கம்பாடியில் உள்ள லூத்தரன் செமினரியில் இறையியல் கற்க தன்னுடன் தஞ்சைக்கு அழைத்துச் சென்றார்  அப்போதைய தஞ்சாவூரின் மராட்டிய மன்னரான துல்ஜாஜியின் மகன் இளவரசர் செர்போஜி (பின்னர் மன்னர் செர்போஜி II) ஸ்வார்ஸின் மாணவராக இருந்தார். வேதநாயகத்துடன் சர்போஜி வாழ்நாள் நட்பை வளர்த்துக் கொள்ள இந்த பாடசாலை நட்பு காரணமாக அமைந்தது.

 

 

 

 

தரங்கம்பாடியில் உள்ள லூத்தரன் இறையியல் செமினரியில் பேராசிரியர்களான டாக்டர் ஜான், டாக்டர் கம்மரர் மற்றும் ரெவ். ஜோஹன் பீட்டர் ரோட்லர் ஆகியோரிடம் 1789-91 இல், வேதநாயகம்  பயின்றார். ஜெர்மன் மற்றும் ஆங்கில மொழிகளிலும் புலமை பெற்றார். தனது 19 வது வயதில், தஞ்சாவூரைச் சுற்றியுள்ள ஊர்களில் நற்செய்தி பள்ளி ஆசிரியராகப் பணியாற்றி, இலக்கியம், கணிதம், நெறிமுறைகள் கற்பித்தார். பின்னர் தஞ்சாவூர் வேதாகமக் கல்லூரியின் முதல்வரானார். இக்காலத்தில் பராபரன் மாலை (இறைவனைத் துதிக்கும் மாலை), ஞான எட்டப்பாட்டு (ஞானப் பாடல்கள்), ஞான வழி (தெய்வீக வழி), ஆதி ஆனந்தம், பரம நீதி புராணம் (இறை நீதியின் கதை) போன்ற நூல்கள் இயற்றப்பட்டன. பேச்சுவழக்கு தமிழில் எழுதப்பட்டிருந்ததால், மாணவர்கள் எளிதில் புரிந்துகொள்ளக் கூடியதாக இருந்தது.   133 புத்தகங்களை எழுதியுள்ளார். ‘பெத்லகேம் குறவஞ்சி’ மிகவும் பிரபலமான படைப்பு ஆகும்.  சென்னை, யாழ்ப்பாணம் உள்ளிட்ட பல இடங்களில் வேதநாயகம் கிறிஸ்தவ மதத்தை போதித்து வந்துள்ளார்.

 

அவரது முன்னாள் வகுப்புத் தோழரான இளவரசர் செர்போஜி தஞ்சையின் அரசரானதும், வேதநாயகத்தை அதிகாரப்பூர்வ நீதிமன்றக் கவிஞராக நியமித்ததும் அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது.. இறையியல், வானியல், கணிதம், உடலியல் மற்றும் சமூகவியல் போன்ற பல்வேறு துறைகளில் அவருக்கு அறிவு இருந்தது. அவருக்கு ஞானதீப கவிராயர் (தெய்வீக ஒளியின் கவிஞர்களில் மன்னர்) வேத சாஸ்திரிகள், ‘சுவிசேஷ கவிராயர்’ எனப் பல்வேறு பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டன உட்பட பல பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. தஞ்சாவூரின் இறுதி மராட்டிய மன்னரான இரண்டாம் செர்போஜியின் அரசவைக் கவிஞராக 1829-32 இல், பணியாற்றினார்.,

 https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=dLdKaH61hHs

 

சாஸ்திரியாரின் பாடல்கள் தமிழ் வழிபாட்டுப் பாடல்களின் பாணியில் அமைந்தன.  ‘ஜெபமாலை’ என்று அழைக்கப்படும் அவரது பாடல் தொகுப்பு பிரபலமானதாக இருந்தது.  திரித்துவ கடவுளை மகிமைப்படுத்தும் அவரது பாடல்கள் மற்றும் உயர் இலக்கியத் தரத்தால் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன.

 

வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் தம் படைப்புகளில் ;  அவை கீர்த்தனைகள் இலக்கியங்கள் பாடல்கள் எதுவானாலும் அதன் கடைசி சில வரிகளில் தம் பெயர் சார்ந்த ஒரு வார்த்தையையோ பதித்து கவிப்பொருள் மாறாது கருப் பொருள் சிதையாது பாடலின் ஞானம் குன்றாத வகையில், பாடலின் கருத்திற்கு இசைவாய் பாடி நிறைவு செய்வார், சாஸ்திரியார். இத்தகைய தன்மை அக்காலத்தே இருந்து வந்த மரபும் கூட . இப்படி வேதநாயகனின் பெயரைக் கொண்ட பாடல்களை, கீர்த்தனைகளை திருச்சபைகளில் பாடக் கூடாது என்ற கட்டுப்பாடு போடப்பட்டது. இப்படிப்பட்ட விவாதங்கள், சர்ச்சைகள், தடைகள் ஏற்பட்ட பொழுது, சாஸ்திரியாரே அதற்கான விளக்கத்தை  பிற்காலத்தில் தாம் விளக்கி உள்ளார்.

வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் " பூர்வத்தில் தாவீது , ஆசாப்பு முதலானவர்கள் பாடின சங்கீதங்களில் தங்கள் பெயரை நாட்டினதுபோல் இங்கேயும் ஜெபமாலைக்கு இறுதியில் வேதநாயகன் தன் பெயரை நாட்டி உள்ளதாகவும்  அது பெருமையினால் அல்ல. கிருபாசனத்தின் நினைப்புக்கென்றும் இதைச் செய்தவன் இன்னான் என்று விரும்பினோர் அறிந்துகொள்ளவும் மட்டுமே.என்று தன் படைப்பில் தான்  முத்திரை வைத்ததன் காரணத்தையும் விளக்கத்தையும் ஜெபமாலை - முகவுரையில்  குறிப்பிட்டுள்ளார்.     மேலும் யாத்திராகமம் 28 : 9 - 12 29.பின்னும் நீ இரண்டு கோமேதகக்கற்களை எடுத்து, இஸ்ரவேல் புத்திரரின் நாமங்களை அவைகளில் வெட்டுவாயாக. அவர்கள் பிறந்த வரிசையின்படியே, அவர்களுடைய நாமங்களில் ஆறு நாமங்கள் ஒரு கல்லிலும், மற்ற ஆறு நாமங்கள் மறு கல்லிலும் இருக்கவேண்டும்.  இரத்தினங்களில் முத்திரை வெட்டுகிறவர்கள் செய்யும் வேலைக்கு ஒப்பாக அந்த இரண்டு கற்களிலும் இஸ்ரவேல் புத்திரரின் நாமங்களை வெட்டி, அவைகளைப் பொன் குவளைகளில் பதிப்பாயாக.   ஆரோன் கர்த்தருக்கு முன்பாகத் தன் இரண்டு தோள்களின் மேலும் இஸ்ரவேல் புத்திரரின் நாமங்களை ஞாபகக்குறியாகச் சுமந்துவர, அந்த இரண்டு கற்களையும் ஏபோத்துத் தோள்களின்மேல் அவர்களை நினைக்கும்படியான கற்களாக வைக்கக்கடவாய்.  ஆரோன் பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் பிரவேசிக்கும்போது, இஸ்ரவேல் புத்திரரின் நாமங்களைத் தன் இருதயத்தின்மேலிருக்கும் நியாயவிதி மார்ப்பதக்கத்திலே கர்த்தருடைய சந்நிதானத்தில் ஞாபகக்குறியாக எப்பொழுதும் தரித்துக்கொள்ளக்கடவன்.  இவ்வாறு சாஸ்திரியார் தான் பதித்த முத்திரையடிகளுக்கான காரணங்களைக் கூறி விளக்கியுள்ளார். 

 

தனது தந்தை மற்றும் ஸ்வார்ஸின் விருப்பத்தின்படி தனது உறவினர் வியாகம்மாளை 1795 இல், வேதநாயகம் மணந்தார். ஆனால் ஒரு வருடத்தில்  பிரசவத்தின் போது வியாகம்மாள் இறந்துவிட்டார்.  பிப்ரவரி 13, 1798 இல் ஸ்வார்ஸ் இறந்தார்.  அடுத்த ஆண்டு, யாழ்ப்பாணத்தில் வைத்து வேதனாயகம் தந்தை தேவசகாயம் நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்தார். இந்த மரணங்களுக்கு இரங்கல் தெரிவித்து வேதநாயகம் இயற்றிய பாடல்கள் பராபரன் மாலை, ஜெபமாலை முதலியவற்றில் காணப்படுகின்றன.

 

1798 இல் தஞ்சாவூரின் மன்னராக முடிசூட்டப்பட்ட இரண்டாம் செர்போஜி, வேதநாயகத்தை தனது மூத்த சகோதரனாகக் கருதினார். கிறித்தவத்தை எதிர்க்கும் அணுகுமுறை அரசவைகளில் இருந்தபோதிலும், வேதநாயகம் மேல் தனது நம்பிக்கையை வைத்து இருந்தார். இந்த காலகட்டத்தில் அவர் தெலுங்கு, சமஸ்கிருதம் மற்றும் லத்தீன் மொழிகளிலும் அறிவைப் பெற்றார்.

 

வேதநாயகம், பாளையங்கோட்டையைச் சேர்ந்த ஹென்றி ஆல்ஃபிரட் கிருஷ்ணப்பிள்ளை, என்.சாமுவேல் ஆகியோர் தமிழ்க் கிறிஸ்தவக் கவிஞர்களின் முப்படைகளாக அறியப்பட்டார்கள்.

 

வேதநாயகம் தனது 27வது வயதில், கோஹ்லோஃப் முன்னிலையில் அவரது உறவினர்களில் ஒருவரான முத்தம்மாவை (மணந்தார்.  தம்பதியினர்  1811 இல் வேதநாயகத்தின் சகோதரியின் மகளான ஞானதீபத்தை தத்தெடுத்தனர். வேதநாயகம் தொலைதூர நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களுக்கு நற்செய்தியைப் பிரசங்கிக்க அவரது குடும்பத்தையும் ஒரு பாடகர் குழுவையும் (காலக்ஷேபம் பாணியில் பணியமர்த்தினார்.

 

1808 ஆம் ஆண்டில், தஞ்சாவூர் சபை அவருக்கு வேத சிரோமணி (சுவிசேஷக் கவிஞர்களில் ரத்தினம் என்ற பட்டத்தை வழங்கியது. அதே ஆண்டில், தரங்கம்பாடி சபையினர் ஞான நொண்டி நாடகத்தை தங்கள் ஊரில் அரங்கேற்றச் சொன்னார்கள். அதன்பிறகு, அவருக்கு சுவிசேஷ கவிராயர் என்ற பட்டமும், பல்லக்கு ஒன்றையும் வழங்கி கௌரவித்தனர். சென்னை வேப்பேரி பகுதியில் இருந்த  கிறிஸ்தவர்கள் 1809 ஆம் ஆண்டில், வேதநாயகத்தை அவரது பெத்லகேம் குறவஞ்சி (1800) நாடகத்தை அரங்கேற்ற அழைத்தனர். பின்னர், அவருக்கு ஞானதீப கவிராயர் (தெய்வீக ஒளியின் புலவர்களில் அரசர்) என்ற பட்டத்தையும் பல்லக்கு ஒன்றையும் வழங்கி கௌரவித்தனர்.

 

1810 முதல் 1855 வரை, அவர் தனது ஜெபமாலையை இயற்றி மேம்படுத்தினார். இந்தப் படைப்பு தமிழ்ப் புலவர்களால் தாக்கம் பெற்றது. 1826-ல் தஞ்சாவூருக்கு வந்த அப்போதைய கல்கத்தா பிஷப் ரெஜினால்டு ஹெபர், ஜெபமாலையின் பிரதியையும், வேதநாயகத்தின் மற்றொரு பாடல் தொகுப்பையும் வாங்கி லண்டன் பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகத்திற்கு அனுப்பினார். 1815 ஆம் ஆண்டில், திருச்சிராப்பள்ளி கிறிஸ்தவர்கள், ஐரோப்பியர்களுடன் ஒன்றிணைந்து, பேரின்பக்கடல் நாடகத்தை 45 நாட்களுக்கு மேடையேற்றுமாறு வேதநாயகத்திடம் வேண்டுகோள் விடுத்தனர். அந்த ஆண்டு ஜூன் 18 ஆம் தேதி, போலே தலைமையில், அவர்கள் வேத சாஸ்திரியார், தெய்வீக மருத்துவருக்கு இணையான பட்டத்தை வழங்கினர். இந்த நிகழ்விற்குப் பிறகுதான் அவர் வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் என்று அழைக்கப்பட்டார், இது அவரது பரம்பரையில் இன்னும் தொடர்கிறது.

 

 

வேதநாயகம் 1811 இல் தனது குடும்பத்துடன் யாழ்ப்பாணத்திற்கு மீண்டும் விஜயம் செய்தார், மேலும் அருட்தந்தை கிறிஸ்டியன் டேவிட்டின் ஆதரவின் கீழ் அங்கு சிறிது காலம் தங்கி சுற்றியுள்ள நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களில் பிரசங்கித்தார். திருவிதாங்கூர் மற்றும் மைசூர் அரச குடும்பத்தார் அவரை அழைத்துப் பாராட்டினர்.

 

 

இந்தியாவின் முதல் சர்வேயர் ஜெனரலாக (1815-21) பணியாற்றிய கொலின் மெக்கன்சி, தஞ்சாவூர் மண்டலத்தின் வரலாற்றுத் தரவுகளைச் சேகரிக்கும் பணியை வேதநாயகத்திற்கு வழங்கினார்.

 

1827 ஆம் ஆண்டில், ரெவ. எல்.பி.ஹவுப்ரோ தஞ்சாவூர் எஸ்பிஜி மிஷனுக்குப் பொறுப்பேற்றார். சபையில் ஜாதி மோதல்களைத் தீர்ப்பதில் ஹவுப்ரோவுக்கும் வேதநாயகத்துக்கும் கருத்து வேறுபாடு இருந்தது. இதன் விளைவாக, ஹவுப்ரோ வேதநாயகம் மற்றும் அவரது சமூகத்தைச் சேர்ந்த சிலரை சபையில் இருந்து வெளியேற்றினார்.  இதன் விளைவாக, வேதநாயகம் பொருளாதார ரீதியாக பாதிக்கப்பட்டார், ஆனால் செர்போஜி II அவருக்கு உதவினார்.

 

55 வயதில்,  வேதநாயகம் மனைவி  முத்தம்மா இறந்தார்.  பின்னர் தஞ்சாவூரைச் சேர்ந்த சாந்தப்பப் பிள்ளையின் மகள் வரோடயம்மாளை மணந்தார். ரெவ. பிரதர்டோ திருமணத்தை நடத்தி வைத்தார்.

 

வேதநாயகம் ஜார்ஜ் ஸ்பெர்க்னெய்டர் உள்ளிட்ட கிறிஸ்தவ ஊழியர்களுக்கு தமிழ் கற்பித்தார், எனவே முன்ஷி என்ற பட்டம் வழங்கப்பட்டது.  1829 இல் அவர் இரண்டாம் செர்போஜியின் நீதிமன்றக் கவிஞராக நியமிக்கப்பட்டார். அடுத்த ஆண்டு, ஸ்வார்ஸ் காலத்திலிருந்து அவர் பணிபுரிந்த பள்ளியை விட்டு வெளியேறினார்.

 

1832 இல், செர்போஜி II இறந்தார். அவரது விருப்பப்படி, வேதநாயகம் தனது பையரால் ஒரு பாடலை இயற்றி பாடிய பின்னரே அவரது உடல் கொண்டு செல்லப்பட்டது. செர்போஜியின் மகனும் வாரிசுமான தஞ்சாவூரைச் சேர்ந்த சிவாஜி, வேதநாயகத்தை ஆதரிப்பதில் அவரது தந்தையைப் பின்பற்றவில்லை. எனவே, வேதநாயகத்தின் சீடர்கள் கலைந்து சென்று தாங்களாகவே ஊழியத்தைத் தொடர்ந்தனர். வேதநாயகம் பணப் பற்றாக்குறையால் அவதிப்பட்டு வந்தார். இருப்பினும், அவரது பாடல்களைப் பாராட்டிய பிரபுக்கள் மற்றும் செல்வந்தர்கள் அவருக்கு பரிசுகளை அனுப்பினர். பிரிட்டிஷ் அதிகாரி டேவிட் ஓக்டர்லோனியின் கீழ் சில ஜெர்மானியர்கள் அவருக்கு பணப் பரிசுகளையும் வழங்கினர்.

 

1841 இல் பிஷப் ஜார்ஜ் ஸ்பென்சர் மற்றும் ரெவ. ராபர்ட் கால்டுவெல் ஆகியோர் தஞ்சாவூரில் வேதநாயகத்தை சந்தித்து உரையாடினர்.  1850 ஆம் ஆண்டில், வேதநாயகம் 75 வயதாக இருந்தபோது, ​​ரெவ். கெஸ்ட் மற்றும் ரெவ். ஹென்றி போவர் ஆகியோர் அவரது உருவப்படத்தை வரைவதற்கு ஒரு கலைஞரை நியமித்தனர்.

 

1850 முதல் 1858 வரை வேதநாயகம் மற்றும் தேவாலயத் தலைவர்களுக்கு இடையே போராட்ட காலம் இருந்தது. ஜி.யு.போப், சபையின் தலைவராக பொறுப்பேற்ற பிறகு, வேதநாயகம் மற்றும் அவரது மூன்று குழந்தைகளுக்கு சில கட்டுப்பாடுகளை விதித்தார். எனினும் பின்னர் சமரசம் செய்து கொண்டனர். 1856 இல், வேதநாயகம் டிரான்குபார் சபையின் ஜூபிலியில் பங்கேற்றார்

 

24 ஜனவரி 1864 அன்று தனது குடும்பத்தினருடன் தினசரி பூஜைகளை முடித்துவிட்டு, வேதநாயகம் தனது 89வது வயதில் தஞ்சாவூரில் மாலை 4 மணியளவில் இறந்தார்.  , உள்ளூர் தேவாலயங்களில் மணிகள் ஒலிக்கப்பட்டது, தஞ்சாவூர் தெருக்கள் மெழுகுவர்த்திகள் பொருத்திவைக்கப்பட்டன. அவரது உடல் வைக்கப்பட்டிருந்த பீரியருக்கு அருகில் ஒரு இரவு முழுவதும் பைபிள் வாசிப்புகள் மற்றும் உரைகள் நிகழ்த்தப்பட்டன. அவர் இயற்றிய மூன்று பாடல் வரிகள் ஒரு தாளில் எழுதி அவர் கையில் வைக்கப்பட்டது.

 

மக்களால், அவரது உடல் ஆரவார இசையுடன் ஊர்வலமாக எடுத்துச் செல்லப்பட்டு.  பாதையில் வளைவுகளை அமைத்து, பூக்கள் முழுவதும் பரவியிருந்தனர். ஆயர் நெய்லர் மற்றும் அருட்தந்தை ஆல்பர்ட் ஆகியோர் இறுதிச் சடங்குகளை நடத்தினர். இன்றைய தஞ்சாவூர் சிஎஸ்ஐ புனித பீட்டர் தேவாலயத்தில் உள்ள கல்லறைத் தோட்டத்தில் உடல் முழு மரியாதையுடன் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டது.

 

வேதநாயகம் மற்றும் முத்தம்மா ஆகியோரின் வளர்ப்பு மகளான ஞானதீபம் (1811-1870) ஆங்கிலத்தில் புலமை பெற்றிருந்தார். வேதநாயகத்தின் படைப்புகளில் ஒன்றை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்ப்பதை  ஆதரித்தார். 32 வயதில், அவர் தனது உறவினர் டேனியல் மங்கலம் பிள்ளையை மணந்து, ஞானகரம் என்ற மகளைப் பெற்றெடுத்தார்.

 

முத்தம்மா மூலம் வேதநாயகத்தின் மகனான ஞானசிகாமணி (1813-1877) ஐரோப்பிய பாதிரியார்களுக்கு இறையியல் செமினரியில் தமிழ் கற்பித்தார். அவர் மேசியா மகத்துவம் (மேசியாவின் மகிமை) மற்றும் இரண்டு மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல் ஆகிய படைப்புகளை எழுதியுள்ளார். அவர் பரவலாக பயணம் செய்தார், காலக்ஷேபம் நடத்தினார்.

 

வேதநாயகத்திற்கு மூன்றாவது மனைவி வரோடயம்மாளுடன், மூன்று குழந்தைகள் இருந்தனர்: நோவா ஞானதிக்கம் (1830-1902), எலியா தேவசிகாமணி (1834-1908) என்ற இரண்டு மகன்கள் மற்றும் மனோன்மணி என்ற மகள். எலியா தனது தந்தையின் காலக்ஷேபங்களில் பாடல்களை இயற்றுவதன் மூலமும், மதச் சொற்பொழிவுகள் செய்வதன் மூலமும் உதவினார். நோவா ஞானதிக்கம்  மனைவி அருளம்மாள் மகன் வேதநாதம் ஆவர். மனோன்மணி தன் தந்தையின் சொற்பொழிவுகளின் போது பாடல்களைப் பாடுவதும் பைபிளைப் படிப்பதும் வழக்கம். 24 வயதில் மாசிலாமணியை மணந்து வேதசாஸ்திரம் என்ற மகள் உள்ளார்.  ஆங்கிலம் மற்றும் தமிழ் கற்பிக்கும்  ஆசிரியையாக பணியாற்றி வரும் போது 1861 இல் நாகப்பட்டினத்தில்  இறந்தார்.

 

வேதநாயகத்தின் வழித்தோன்றல்கள் ஏழாவது தலைமுறையாக இன்றும் அவரது பணிகளைத் தொடர்கின்றனர்

 

துரைராஜ் பாகவதர் வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் அக்டோபர் 12, 1936 இல் சங்கை ஜெயசீலன் பாகவதர் வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் மற்றும் திருமதி சுந்தரி அம்மாள் ஆகியோருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். டி சில்வா வேதநாயகம் துரைராஜ் என்ற பெயரில் ஞானஸ்நானம் பெற்றார். சென்னையில் உள்ள செயின்ட் பால் பள்ளிக்குச் சென்று, தாம்பரத்தில் உள்ள சென்னை கிறிஸ்தவக் கல்லூரியில் உயர்கல்வியைத் தொடர்ந்தார். துரதிர்ஷ்டவசமாக, ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு அவரது மோசமான உடல்நிலை காரணமாக அவர் தனது படிப்பை நிறுத்த வேண்டியிருந்தது. தொடர்ந்து, ராணுவப் பொறியியல் சேவையில் மீட்டர் ரீடராக ஒரு மாதம் பணியாற்றினார். இதற்கிடையில், விமானப்படையில் சேர அவருக்கு ஒரு வாய்ப்பு வந்தது, அதுவும் சிறுவயதில் இருந்தே அவரது தீவிர ஆசை. ஆனால் அவரது தாயார் மகிழ்ச்சியடையவில்லை, எனவே அவர் தனது விமானப்படை வாழ்க்கையை கைவிட வேண்டியிருந்தது. இது அவன் வாழ்வில் மிகப்பெரிய ஏமாற்றமாக மாறினது. இதற்கிடையில், அவர் ஒரு நல்ல வேலைக்கு தன்னைப் பொருத்திக் கொள்ள முயன்றார், ஆனால் அவரது எதிர்பார்ப்புக்கு எதுவும் பலனளிக்கவில்லை.

 

துரைராஜ் பாடல்கள் இயற்றும் திறமையைப் பெற்று இருந்தார். அவருடைய தந்தையும் இந்தப் பாடல்களில் சிலவற்றைப் பாடியுள்ளார். ஆறாம் தலைமுறையில் இன்னொரு சாஸ்திரியார் உருவாகிக் கொண்டிருப்பதை அறிந்து கிறிஸ்தவ சமுதாயம் மகிழ்ச்சி அடைந்தது . 1956 ஆம் ஆண்டு, துரைராஜ் தனது தந்தையுடன் கர்நாடக மாநிலம் கோலார் தங்க வயல் அவருக்கு உதவுவதற்காகச் சென்றார். அங்குள்ள மக்கள் தந்தை மீது மிகுந்த அன்பும் மரியாதையும் வைத்திருந்தனர்.

துரைராஜ் தனது முதல் கலாட்ச்சபெத்தை செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயத்தில் பிரம்மாண்டமான கூட்டத்தின் முன்னிலையில் தொடங்கினார். அவர்கள் சென்னை திரும்பியவுடன் துரைராஜின் கலாட்ச்சபெம் அரங்கேற்றம் சி.எஸ்.ஐ. கிறிஸ்து சர்ச், வானரப்பேட்டை. அப்போது திருச்சபையில் பாதிரியார் ரெய்னியஸ் துரையப்பா என்பவர் இருந்தார். சென்னை மறைமாவட்டம் மற்றும் பிஷப்பின் முழு ஒத்துழைப்பு மற்றும் அனுமதியுடன், துரைராஜுக்கு 1956 டிசம்பர் 15 அன்று வேப்பேரியில் உள்ள C.S.I மிஷனரி சேப்பலில் சாஸ்திரியார் பட்டம் வழங்கப்பட்டது.

 

தனது 20வது வயதில் ஊழியத்தை ஆரம்பித்த துரைராஜை சபை  மக்கள் மூன்றாம் சாஸ்திரியார் என்று அழைத்தனர்.  25 வயதாக இருந்தபோது , அவரது தந்தை ஜெயசீலன் வேதநாயகம் சாஸ்திரியார், திருநெல்வேலி மாவட்டம் வடகன்குளத்தைச் சேர்ந்த திரு மானுவல் பிள்ளையை அணுகி, தனது மகன் துரைராஜுக்குத் தன் மகள் சுசீலாவைத் திருமணம் செய்து வைக்கக் கோரினார். வழக்கப்படி திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட்டது. துரைராஜின் மாமனார் திரு.மானுவல் பிள்ளை I.E.L.C லூத்தரன் சபையின் போதகராக இருந்தார். துரைராஜின் மனைவி சுசீலா தனது ஆசிரியர் பயிற்சியை முடித்திருந்தார்,

 

மலேசியா,  சிங்கப்பூர் வளைகுடா நாடுகள், புருனே, சிரிலங்கா மற்றும் சில ஐரோப்பிய நாடுகளான அமெரிக்கா, கனடா, இங்கிலாந்து மற்றும் லண்டன் உள்ள பல்வேறு தேவாலயங்களில் இசை மூலம் கடவுளின் வார்த்தையை பகிர்ந்து கொண்டார்.

 ​​வண்ணாரப்பேட்டை கிறிஸ்து சபையின் சபையினர் அவருக்கு காலட்சேபத்தைத் தொடங்க சில நேரங்களில் அணியும் பட்டத்தை நினைவுகூரும் வகையில் அவருக்கு தலைக்கவசம் அளித்தனர். 1988 ஆம் ஆண்டு உலகத் தமிழ் கிறிஸ்தவப் பேரவையால் 'நற்செய்திச் செல்வர்' என்ற பட்டமும் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது, ஆகஸ்ட் 2003 இல் கல்கத்தா சேரம்பூர் பல்கலைக்கழகத்துடன் இணைக்கப்பட்ட சென்னை குருகுல பைபிள் மற்றும் ஆராய்ச்சிக் கல்லூரி "கிறிஸ்தவா" என்ற பட்டத்தை வழங்கிக் கௌரவித்தது. சங்கீதரதனா" மற்றும் "ஈரைசை செம்மல்". செப்டம்பர் 10, 2005 அன்று, இந்துஸ்தான் பைபிள் செமினரி அவருக்கு "டாக்டர் ஆஃப் டிவைனிட்டி" விருதை வழங்கியது.

 

இவர் இசையமைத்த பாடல்கள் கேசட்டுகளாகவும், குறுந்தகடுகளாகவும் பதிவு செய்யப்பட்டு வெளியிடப்படுகின்றன. துரைராஜ்  இசையமைத்துள்ளார்
 பாடல்களை இவராலும் இவரது மகன் கிளமென்ட் https://www.jeyamohan.in/182474/ வேதநாயகம் சாஸ்திரியாலும் பாடியுள்ளனர்.  கிளமெண்ட் புகழ்பெற்ற வேதநாயகம் சாஸ்திரியாரின் ஏழாவது தலைமுறையைச் சேர்ந்தவர். தந்தை துரைராஜ் வேதநாயகம் சாஸ்திரியாருக்குப் பின் கிளமெண்ட் அடுத்த வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் என பட்டம் பெற்றுள்ளார்.

 

Read More

நாடார் - நீதிக் கட்சி மற்றும் சுயமரியாதை இயக்கம்

பிராமண ஆதிக்கம் பலரை காங்கிரசில் இருந்து வெளியேற வைத்தது. சௌந்திர பாண்டியன் மற்றும் வி.வி ராமசுவாமியால் ‘ தென் இந்திய சுதந்திர அமைப்பு’ துவங்கப்பட்டது. பிற்காலம் இது நீதிகட்சியாக உருமாறினது.

ஆங்கிலேயர்களுடன் இருந்த நட்புறவுடன் நீதிக்கட்சிக்கும் 1920 ல் தங்கள் ஆதரவு கரத்தை நீட்டியது நாடார் மகாஜன சங்கம். வடக்கு திருநெல்வேலி, ராம்நாடு மற்றும் மதுரை போன்ற பகுதியில் உள்ள நாடார்கள் நீதிக்கட்சிக்கு தக்கள் ஆதரவை தெரிவித்த போது திருநெல்வேலியில் நாடார் சங்கம், வெள்ளாளர்களின் ஆதிக்கத்தில் இருந்த நீதி கட்சி பக்கம் வர விரும்பவில்லை. வணிகர்கள் ஆன நாடார்கள் அதிகமாக வரி விதித்த ஆங்கிலேய அரசை எதிர்க்கும் விதம் காங்கிரஸ் கட்சிக்கு சேரவே விரும்பினர். ஆனால் அரசு வேலை, மிஷினறிகள் தயவை பெற்ற கிறிஸ்தவ மதம் தழுவிய நாடார்கள் ஆங்கிலேய அரசு மேல் நம்பிக்கை கொண்டு இருந்தனர்.

அதனால் நீதிக் கட்சியில் இருந்தவர்கள் சமூக சமுத்துவம் சுயமரியாதை கோயில் நுழைவு என மும்முரமாக இருந்த போது காங்கிரஸ் கட்சியில் சேர்ந்த எஸ்.டி ஆதித்தன் மற்றும் கெ.டி கோசல்ராம் போன்றவர்கள் அரசியல் பயணத்தில் வேகமாக முன்னேறினர்.

நீதிக் கட்சியின் பரப்புரை 1930 துவங்கி 1936 வரை மிகவும் வேகமாக இருந்தது. சௌந்தர பாண்டியன் , வி.வி ராமசாமி, எம்.எஸ். பி செந்தில்குமர நாடார் மற்றும் உத்தண்டன் பணிகள் நிமித்தம் விருது நகர் பகுதியில் நீதிக் கட்சி வலு பெற்றது.

வி.வி ராமசுவாமி விருதுநகர் நகரசபையின் 1931 துவங்கி 1938 வரை தலைவர் ஆக இருந்தார். 1935 மார்ச்சு 31 ஆம் தேதி தென் இந்திய சுதந்திர அமைப்பு விருதுநகரில் ஒரு கூட்டம் நடத்தின போது நீதிக் கட்சி முன்னின்று நடத்தியது. அக்கூட்டத்தில் வைத்து நீதிக் கட்சி அரசியல் செயல்பாடுகளிலும் சமூகப்பணி சார்ந்த பணியில் சுயமரியாதை இயக்கம் இ.வி ராமசாமி நாய்க்கர் தலைமையில் தொடர வேண்டும் என்று வி.வி ராமசுவாமி பரிந்துரைத்தார். இதே கூட்டம் பல இடங்களில் நடைபெற்றது.

1935 ல் அருப்புக் கோட்டையில் விவி ராமசுவாமி தலைமையில் நடைபெற்றது. அக்கூட்டத்தில் வைத்து மாத இதழான ’ விடுதலையை ‘ தினப்பத்திரிக்கையாக மாற்ற பரிந்துரைத்தனர்.

1936 ல் திருச்சியில் வைத்து பழனிச் சாமி பிள்ளை வீட்டில் நடைபெற்றது.

1944 ல் சேலத்தில் நீதிக் கட்சி இ.வி ராமசாமி மற்றும் சி என் அண்ணாதுரை தலைமையில் நடைபெற்றது, அந்த கூட்டத்தில் வைத்து தான் திராவிட கழகம் என பெயர் மாற்றம் பெற்றது.

வி.வி ராமசாமியும் சௌந்திரராஜன் இந்த பெயர் மாற்றத்தில் ஒப்புறவு ஆகவில்லை. ஆங்கிலேயர்கள் கொடுத்த பதவியில் இருந்து அனைவரையும் ராஜினாமை செய்ய இ.வி ராமசாமி சொன்னதுடன் ஆங்கிலேயர்கள் கொடுத்த மரியாதை பெயர்களையும் தவிர்க கூறினார். ஆனால் விவி ராமசுவாமி தனக்கு கிடைத்த ராவு பகதூர் என்ற மரியாதை பெயரை களையவில்லை. மேலும் விருதுநகர் நகரசபையின் தலைவர் என்ற பதவியை துறக்கவில்லை.

அதே போன்று சௌந்தர பாண்டியன் மதுரை மாவட்ட அமைப்பின் தலைவர் பதவியில் இருந்தும் விலகவில்லை. ஆனால் திராவிட கழகத்தில் இருந்து விலகியதுடன் நாடார் நீதி கட்சியை சேர்ந்து இருந்தவர்கள் ‘ சுயமரியாதை லீக்’ என்ற அமைப்பை துவங்கினர். அதன் தலைவர்களாக சௌந்தர பாண்டியன் விவி ராமசுவாமி திருமங்கலம் சவுந்தர பாண்டியன் தூத்துக்குடி எம்.எஸ் சிவசாமி போன்றோர் தலைவர்களாக ஆரம்பித்தனர். ஆனால் அந்த அமைப்பு நீடித்து இருக்கவில்லை.

1952 வரை விருதுநகர் நீதிக் கட்சி ஆட்சியில் இருந்தது. காமராசர் முதலமைச்சர் ஆன பின்பு தான் காங்கிரசில் சேர ஆரம்பித்தனர்.

சுயமரியாதை இயக்கம் சவுந்தர பாண்டியன் மற்றும் விவி ராமசுவாமியால் 1925 ல் துவங்கப்பட்டது. ஜாதியற்ற சமூகம் அனைவரும் ஆலயம் நுழைதல் என்பதே முக்கிய நோக்கமாக இருந்தது.

1929 ல் செங்கல்பட்டில் நடந்த முதல் கூட்டத்திற்கு சௌந்தர பாண்டியன் தலைமை தாங்கினார். இந்த கூட்டத்தில் அனைவரும் தங்கள் பெயருடன் இருக்கும் ஜாதி அடையாளத்தை களைய வேண்டும் என முடிவு எடுத்து இருந்தனர்.

1929 ல் எ.வி ராமசாமி தலைமையில் திருநெல்வேலியில் வைத்து நடத்தப்பட்டது.

ஈரோட்டில் 1930 லும் நடந்தேறியது.

அடுத்த சுயமரியாதை கூட்டம் இ.வி ராமசாமி தலைமையில் விருது நகரில் வைத்து நடத்த முடிவெடுத்து இருந்தனர்.

நாடார்கள் தங்களுக்கு தானே ஏமாற்றிக்கொள்ளும் இயக்கம் சுயமரியாதை இயக்கம் என்று இந்து பத்திரிக்கை எழுதியது.

1939 ல் அனைவரும் ஆலயம் செல்லும் விதம் ஆலயங்கள் திறக்கப்பட்டு இருந்தது.

தங்களுடைய சமூக வளர்ச்சிக்கு நீதி கட்சி உதவ வில்லை என பல நாடார்கள் நீதிக் கட்சியில் இருந்து விலகி பெருவாரி நாடார்கள் காங்கிரசுடன் தேசிய காங்கிரசில் பணியாற்ற ஆரம்பித்தனர். தேசிய காங்கிரசிற்கு வலு சேர்க்கும் விதம் தேசிய நாடார் கூட்டமைப்பு 1940 களில் துவங்கி இருந்தனர்.

பிராமண பூஜாரிகளை தங்கள் திருமணம் நடத்தி வைக்க அனுமதிப்பது இல்லை என முடிவுடன் இன்னொரு பக்கம் சுயமரியாதை கட்சி கொள்கையும் வளர்ந்தது. குருக்களை வைத்து செய்யும் பல ஆசாரங்களை நாடார்கள் தவிர்க ஆரம்பித்தனர்.

25 ஜூன் 1933 ல் திருப்புவனத்தில் சௌந்தர பாண்டியன் மற்று வி,வி ராமசுவாமி தலைமையில் முதல் விதவை மறுமணம் பாலம்மாள் மற்றும் ரத்தினம் திருமணம் நடந்தது. 1967 ல் சுயமரியாதை திருமணத்தை சட்டபூர்வமாக்கியது . காங்கிரஸ் முன்னெடுத்த ஆலய நுழைவு சட்ட வரையரைக்கு நாடார்கள் 50 வருடங்களாக ஏற்பட்டு இருந்த போராட்டம் உருதுணையானது.

வைக்கம் போராட்டத்தில் சிலோண் நாடார் இளைஞர்களும் பங்கு பெற்றதாக குறிப்பிடுகின்றனர்.

பக்கம் 169 முதல்182 the history of the nadars prof. c Sarada Hardgrave L

Read More

கமுதி கலவரம் 1898

 கமுதி கலவரம் 1898

சட்டம் XX- 1863 ப்படி கோயில்களை பராமரிக்கும் பணியை தனியாருக்கு அல்லது அமைப்புகளுக்கு கொடுக்கும் முடிவை ஆங்கிலேய அரசு எடுத்தது. தஞ்சாவூர் பகுதியில் பொறையார் நாடார்களால் கோயில் நிற்வாகத்தின் பொறுப்பை ஏற்க இயன்றது. ஆனால் தென் தமிழகம் திருநெல்வேலி , விருதுநகர் சங்கரன்கோயில், சாத்தூர், மற்றும் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் பகுதியில் அவ்வகை சமூக சூழல் இருக்கவில்லை.

தென் பகுதியில் இந்து நாடார்கள் கிறிஸ்தவம் தழுவ இதுவும் ஒரு காரணமாக மாறினது. 1899 ல் திண்டுக்கல், மற்றும் 1901 விருதுநகரில் கிறிஸ்தவ மதமாற்றத்தை லட்சியமாக கொண்டு கிறிஸ்தவ பங்குகள் உருவாக ஆரம்பித்தது. ராம்நாடு மற்றும் மதுரையில் கிறிஸ்தவ மத மாற்றத்திற்காக சூழல் நிலவியது.

திருச்செந்தூர் கோயிலில் நுழைந்தனர் என்ற காரணம் கூறி பிராமணர்கள் மற்றும் வெள்ளார்கள் ஏழு நாடார்களுக்கு எதிராக ஒரு வழக்கை 1872 ல் தொடுத்தனர். அப்போதைய நீதிபதி எ.டி அருண்டெயில், கோயில் கொடிமரம் வரை வண்ணார், மறவர், வன்னியர் மற்றும் நாசுவர் செல்லலாம் என்றால் நாடார்களும் அதுவரை செல்லலாம். நாடார்கள் சென்றதனால் மட்டுமே அசுத்தமாகாது என்று கூறி ஏழு நாடார்களையும் விடுதலை செய்தார். (Wide Appendix XXV)

இரண்டு வருடம் கடந்த நிலையில் 1874 ல் மூக்க நாடார் மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்குள் பிரவேசித்தார் எனக்கூறி அவர் கழுத்தை பிடித்து வெளியேற்றினர் கோயில் நிர்வாகிகள்.

1876 ல் அதே மாதிரி திருதங்கள் கோயிலில் நுழைந்தற்காக தண்டம் கட்ட வைக்கப்பட்டனர் நாடார்கள். இன்னிலையில் அருப்புக்கோட்டை நாடார்கள் 1877 ல் தங்களுக்கான அமுதலிங்கேஸ்வர் கோயிலை கட்டி வந்தனர். ஆனால் கோயில் கட்டுவதற்கு எதிராக ராம்நாடு ஜமீந்தார் 1893 ல் மானமதுரை வழக்காடு மன்றத்தில் ஒரு வழக்கு தொடுத்து கோயில் வேலையை நிறுத்தி வைத்தார். அதன்பின் 1896 ல் அதே ராம்நாடு ஜமீன்கள் கோயில் பணியை தொடரவும் அனுமதித்தனர்.

இதன் மத்தியில் இருளப்பன் நாடார் ஆறு பேருடன் சேர்ந்து காவடி எடுத்து கமுதியில் உள்ள மீனாக்‌ஷி சுந்தர்ரேஸ்வர் கோயிலுக்குள் நுழைந்து கோயில் பிரசாதம் கேட்க பூஜாரிகள் கொடுக்க மறுக்க அவர்களே எடுத்து கொண்டார்கள். மேலும் கோயிலின் கற்பகிரகத்தில் பிரவேசித்து சாமியை தொட்டு கும்பிட்டார் என்ற குற்றசாட்டு எழுந்தது. இவர்கள் தொட்டதால் கோயிலின் பரிசுத்தம் கெட்டு விட்டதாக கூறினர் மறவர்கள். மூன்று வேளை நடக்கும் பூஜை நிறுத்தி வைக்கப்பட்டு, கோயிலை சுத்தப்படுத்தும் பூஜையும் செய்தனர். கோயிலின் மதிப்பை கெடுத்து விட்டார்கள் என்ற காரணம் கூறி ராமநாதபுரம் மன்னர் இழப்பீடாக 2508 ரூபாயும், மரியாதையை கெடுத்ததற்காக 1500 ரூபாயும், கோயிலை சுத்தப்படுத்த 1000 ரூபாய் என்ற கணக்கில் நாடார்கள் பணம் செலுத்த வேண்டும் என்று பணிக்கப்பட்டது. விசாரணை 140 சாக்‌ஷிகளிடம் மேற்கொண்டனர். விசாரணை முடிவில் 121 பக்கம் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது. பிற்பாடு இதை தொடர்ந்து நடந்த கமுதி கலவரத்தில் -1898 இருபக்க இன மக்கள் கொல்லப்பட்டனர். அத்துடன் இரண்டு போலிஸ்காரர்களும் கொல்லப்பட்டனர். இந்த கலவரத்திற்கு பின் நாடார்கள் தங்கள் மத உரிமையை விட வணிக பலன் பற்றி சிந்தித்து உணர்ந்து செயலாற்ற ஆரம்பித்தனர்.

Read More

நாடார் மகாஜன சங்கம்

 நாடார் மகாஜன சங்கத்தின் முதல் தலைவர் இரத்தினசாமி நாடார் ஆவார். நாடார் சங்கம், மக்கள் வாழ்வியலுக்கு பெரும் உதவிகள் செய்து இருந்தது. இன்றைய நிலையை நினைத்தும் கொள்க.

இன்றைய திராவிட பொய் பித்தலாட்ட கதைகளில் மூழ்கி கிடக்கிறது. உழைப்பு, அதிகாரம்., மக்கள் சேவை என இருந்த ஒரு இனம் இன்று தன் இனப்பெயரை கொண்டு இருக்க கூடாது என சொல்லும் அரசியலுக்குள் வீழ்ந்து கிடக்கிறது. ஒரே நாளில் இத்தனை தென்னை மரத்தை அழித்தோம், கள்ளை ஒழித்தோம் எனக் கூறிக் கொண்டு 45000 கோடி ரூபாய்க்கு சிந்தடிக் குடிக்கு மக்களை பழக்கும் அரசும் இருக்கும் போது கொஞ்சம் வரலாற்றையும் உற்று நோக்க வேண்டியது இன்றைய மகாஜன சங்கத்தின் கடமையாகும்.

நசுக்கப்பட்டோம், ஒடுக்கப்பட்டோம் என்ற இன்றைய அரசியல் பிற்போக்கு கோஷங்களை நம்பிக் கொண்டு , இனம், பண்பாடு, உழைப்பு , எல்லாம் அழித்து விட்டு மிஞ்சுவது என்னது? பனையேறினோம், மதம் மாறினோம், சட்டை அணிந்தோம் என்ற புலம்பல்கள் மட்டுமா?

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ஆங்கிலேய கிழக்கிந்திய கம்பெனி, டேனிஷ் கப்பல்களை ஏலம் விடுத்தது, வெள்ளையா நாடார் அந்த ஏலத்தில் 2 கப்பல்களை 40,000 ரூபாய்க்கு வாங்கினார். நாடார் சமூகத்தைச் சேர்ந்த, கப்பல் வைத்திருந்த முதல் நபர் பொறையார் நாடார் எஸ்டேடின் வெள்ளையா நாடார் ஆவார். அவர் கப்பல்களுக்கு மஹாலக்ஷ்மி என்றும் பாக்யலக்ஷ்மி என்றும் என்று பெயர் மாற்றினார்.

நாடார் எஸ்டேடின் வணிகக் கப்பல்கள், தென்கிழக்கு ஆசியா, மலேசியா மற்றும் இலங்கை முழுவதும் பயணம் செய்தன. தொடர்ந்து, பொறையார் நாடார்கள் உப்பு வர்த்தகத்தில் இறங்கினர், அவர்கள் நாகப்பட்டினத்தில் பல ஏக்கர் உப்பளங்கள் கொண்டுயிருந்தனர் .

1865 ஆம் ஆண்டில், ஆங்கிலேயர்கள் “ஆளுநரின் தோட்டம்” என்று அழைக்கப்பட்ட , இடத்தை விற்க முடிவு செய்தனர், வெள்ளையா நாடார் அதை 1,000 பவுண்டுக்கு விலைக்கு வாங்கினார்.இந்த மாளிகையை “கம்பெனிஸ் கார்டன்” (குமினி தோட்டம்) என்று பெயரிட்டு தனது மகன் தவசுமுத்து நாடருக்கு பரிசளித்தார்.

1873-ல் தவசுமுத்து நாடார் அரியலூர் ஜமீன்தாரியைக் நீதிமன்ற ஏலத்தில் வாங்கி அரியலூரின் ஜமீன்தார் ஆனார். அவர் நாடார் சமூகத்திலிருந்து முதல் ஜமீன்தார் ஆவார்.

நாடார் எஸ்டேடின் நெருங்கிய நண்பரான தஞ்சை கலெக்டர் திரு. ஹென்றி சல்லிவன் தாமஸ், ஜமீன்தார் தவசுமுத்து நாடாரை, இளவரசர் எட்வர்டுகு அறிமுகம் செய்துவைத்தார்.

தவசுமுத்து நாடார் 1880 ஆம் ஆண்டில் காரைக்காலில் , அதற்கு “சத்தியாபிமணி” என்ற ஒரு பத்திரிகையை துவங்கினார், புகழ்பெற்ற இலங்கை தமிழ் எழுத்தாளர், ஆ. முத்துத்தம்பிப்பிள்ளை (1858-1917) இந்த இதழின் ஆசிரியராக இருந்தார் .

தவசுமுத்து நாடார் தனது மாவட்டத்தில் உள்ள மக்களின் கல்வித் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்காக 1882-ல் “தவசுமுத்து நாடார் பள்ளி” என்ற பேருடன் பள்ளி திறந்தார்.

பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் தஞ்சையில் ஒரு ரயில் நிலையம் கட்ட முடிவுசெய்தபோது, வெள்ளைய நாடார், தனது தஞ்சை மாளிகையை அரசாங்கத்திற்கு கொடுத்தார், ரயில் நிலையத்தின் தெற்கு நுழைவாயிலில் இருந்த இந்த பங்களா, ஆங்கிலேயர்களால் ரயில்வே மருத்துவமனையாக பயன்படுத்தப்பட்டது.

1885 ஆம் ஆண்டில் காங்கிரஸ் தொடங்கப்பட்டதிலிருந்து 1890 களின் முற்பகுதி வரை, பொரையார் நாடார் எஸ்டேட் குடும்பம் காங்கிரஸின் முக்கிய பைனான்சியர்களில் ஒருவராக இருந்தது.

ரத்னசாமி நாடார் தங்கள் தொழிலை விட , அரசியல் நாடார் மகாஜன சங்கத்தை நிறுவியதின் மூலம் நாடார் சமுதாயத்தின் முன்னேற்றத்தில் ரத்னசாமி நாடார் முக்கிய பங்கு வகித்தார் மற்றும் அவரது காலத்தில் கோவில்களில் நாடார்களின் உரிமையை நிலைநாட்டியது .

சங்கம், கோவில், அரசியல் மற்றும் அவரது காலத்தில் அவர் மேற்கொண்ட பல்வேறு பொது நல சேவைகள் ஆகியவையால் நாடார் எஸ்டேட் பெருமளவு செல்வத்தை இழந்தது. 1911 ஆம் ஆண்டில், சமுதாயத்துக்கு அவர் செய்த சேவைகளை அங்கீகரித்து, ரத்தினசாமி நாடருக்கு “ராவ் பகதூர்” பட்டம் வழங்கப்பட்டது.

குருசாமி நாடாரின் சந்ததியினர் இப்பொழுது நாடார் எஸ்டேட்டின் பூர்வீக இல்லமான “கும்பினி தோட்டத்தில்” வாழ்ந்து வருகிறார்கள்.

https://nadars.in/.../%e0%ae%aa%e0%af%8a%e0%ae%b1%e0%af.../

Read More

நாடார்கள்

 கல்லிடைக்குறிச்சி கல்வெட்டில் இருந்து அறிவது 11-13 ஆம் நூற்றாண்டு வாக்கில் நாடார்க்ள் சேர பாண்டிய நாட்டில் அதிகாரிகள் , படைத் தளபதிகள் மற்றும் கணக்கர்களாக இருந்துள்ளனர்.

பாண்டிய மன்னர்கள் தயவில் தென்காசி பக்கம் குடியேறி உள்ளனர்.பாண்டிய மன்னர்கள் வீழ்ச்சிக்கு பிறகு அரச அதிகார வர்கத்தில் இருந்த நாடார்கள் நிலத்தாரர்களாக சுருங்கியது. பாண்டிய ஆட்சியில் நாடார்கள் படைகளை தலைமை தாங்குகிறவர்களாகவும் இருந்துள்ளனர். கயத்தாரில் விஜயநகர பேரரசின் படைத் தலைவர் விஸ்வநாத நாயக்காவுடன் நடந்த போரில் பஞ்ச திருவாசூதி நாடார்கள் பாண்டிய மன்னர்களுக்காக போரிட்டதாகவும் அந்த போரில் தோன்ற பாண்டியர்களுடன் தெற்கை நோக்கி நகர்ந்தனர். இந்த காலயளவில் முதலியார் மற்றும் பிள்ளைமார் இனத்தின் உதவியுடன் நாடார்களை நசுக்கினார் நாயக்கர்கள். நிறைய பேர் கொல்லப் பட்டனர், அடிமைகளாக விற்க பட்டனர். காயல்பட்டினத்தை சேர்ந்த 800 நாடார்கள் மற்றும் கீழக்கரை சீர்ந்த 100 நாடார்களை நடுக் கடலில் தள்ள இஸ்லாமியர்களிடம் கையளிக்கப்பட்டனர். அதில் சிலர் இஸ்லாம் மதம் தழுவி தங்கள் உயிரை காப்பாற்றி கொண்டனர். சிலர் உயிர் பயத்தில் வரண்ட பகுதிக்கு குடி பெயர்ந்தனர். ராமநாதபுரத்தில் குமர வீர மார்த்தாண்ட நாடார் தலைமையில் போராட துணிந்தாலும் ஒடுக்கப்படடனர்.

17 ஆம் நுுற்றாண்டு கடைசியில் சிவகாசியில் இருத்து சில குழு நாடார்கள் திருவனந்த புரம் பக்கம் நகர்ந்தனர். அங்கு வாழை தென்னை விவசாயத்தில் இறங்கினார். சிலர் ஆர்காட் மற்றும் சேலம் பக்கம் தப்பி சென்றனர். அங்கு நாடார் என்ற அடையாளத்தை மறைத்து அங்குள்ள பெருவாரி மக்கள் இனத்தில் செட்டி , கிராமாணி போன்ற அடையாளத்துடன் வாழ முடிவெடுத்தனர்.

தெலுங்கு ஆட்சியாளர்களை பயந்து இன்னும் சிலர் திருசெந்தூர் பக்கம் தேரிக்காடுகளில் அடைக்கலாம் அடைந்தனர். அங்கிருந்த சாணார்கள் இனத்துடன் கலந்து பனை தொழில்கள் மற்றும் கள் வியாபாரத்தில் பிழைத்தனர்.

பிற்பாடு தேரிக்காட்டு பக்கம் இருந்து விருதுநகர் பக்கமும் குடியேறினர். அஞ்சுபத்து நாடார், சித்தன் விளை நாடார், போன்ற அடையாளப் பெயர்களில் வாழ்ந்தனர்.

முத்து கிருஷ்ணபுரம் என்ற காட்டுப்பகுதியில் குதிரை மொழி தேரிப்பக்கம் கிடைத்த 1561 மற்றும் 1639 ஆகள்ண்டு கல்வெட்டுகளில் ஆதிச்ச நாடான், கோவிந்த பணிக்கர் நாடான்,வீரப்ப நாடான், தீத்தியப்ப நாடான், பிச்சை நாடான், அய்யாக்குட்டி நாடான், திக்கெல்லாம்கட்டி நாடான்,நினைத்தடுமுட்டி நாடான், அவதைக்குத்தவை நாடான் குத்தியுண்ட நாடான் போன்ற பெயர்கள் பொறிக்கப்படடுள்ளது.

எலுக்கரை நாடான்கள்

காயாமொழி பக்கம் குடியேறி உள்ளனர். இவர்கள் இதே பகுதியில் இருந்த ஆதித்த நாடார்களிடம் நல்லுறவு பேணவில்லை.

குமுதி, மதுரை,தென்காசி மற்றும் விருதுநகரில் வேம்பார் அய்யனாரை கும்பிடும் வெற்றி நாடங்குளம் நாடார்கள் பரவி உள்ளனர்.

16 ஆம் நூற்றான்டில் தென்காசி பக்கம் இருந்து ஏரல், எப்போதும்வென்றான் பகுதிக்கு குடியேறி உள்ளனர்.

திறமையான வில்லாளி வித்தகர்களாக இருந்த எழுதண்டிக்கரைக்காரர்கள் குறும்பூர் பக்கம் குடியேறி உள்ளனர். இவர்கள் குறும்பூர் நாடார்கள் என்ற பெயரில் குமுதி, அருப்புக்கோட்டை சிவகாசி பக்கம் குடிபெயர்ந்து உள்ளனர்.

11-12 ஆம் நூற்றாண்டில் ஆதித்த நல்லூர் பகுதி சோழர் வசம் இருந்த போது ஆதித்த நாடான் படையில் உயர் பதவியில் இருந்துள்ளார்.சோழர்கள் காலத்தில் தான் ஆதிச்சநல்லூர் என்ற பெயரும் உருவாகி உள்ளது என்கின்றனர். பிற்பாடு 1552-64 களில் பாண்டியர்கள் ஆதிக்கத்தில் வந்த போது ஆதித்த நாடான், கோவிந்த நாடான் போன்ற குடிகள் வருமான வரித் துறையில் முக்கிய இடத்தில் தொடர்ந்து உள்ளது. பிற்காலம் வடுக ஆட்சியாளர்கள் வசம் ஆன போது அவர்களுடனும் இணைந்து பதவிகளில் இருந்துள்ளனர் ஆதித்த நாடான் குடிகள்.ஆட்காட் நவாப் ஆட்சியிலும் வரி வசுுலிப்பாளர்களாக தொடர்ந்தனர். பிற்பாடு ஆங்கிலேயர்கள் ஆட்சியிலும் ஆதித்த நாடான்கள் தங்கள் அதிகார பிடியை தளர்த்தவில்லை. கிறிஸ்தவம் 18 ஆம் நூற்றாண்டு கிறிஸ்தவ மத மாற்ற அலையிலும் சிக்கி கொள்ளாது அதிகார நிழலில் இருந்தனர் என்பது முக்கியமானது.

Read More

திருநெல்வேலி- தூத்துக்குடி மற்றும் திருநெல்வேலி- நாகரக்கோயில் இரயில் பாதை -ஆறுமுகநேரி எஸ். பொன்னய்யா நாடார்

 1896 ஆம் ஆண்டு பொறையார் நாடார் , தரங்கபாடியை சேர்ந்த பண்டாரசன்னிதியை சேர்ந்த திருவாடுதுரை, S.A சாமிநாத ஐய்யர் மற்றும் சிவசாமி உடையார் இணைந்து வியாபாரம் வளர்சியை கண்கொண்டு; மயுூரம் மற்றும் தரங்கப்பாடியை இணைக்கும் இரெயில் பாதை வேண்டும் என்ற பிரசாரம் முன்னெடுக்க ஆரம்பித்தனர்.

26 நவம் 1900 அன்று திருநெல்வேலிக்கு வர இருந்த வைஸ்ராய் கர்சன் துரையை வரவேற்கும் குழுப் பொறுப்பில் ஆறுமுகநேரி எஸ். பொன்னய்யா நாடார் இருந்தார் .அக்டோபர் 1900 ஆம் ஆண்டு கூடிய சங்க கூட்டத்தில், உப்பு மற்றும் கருப்பட்டி ஏற்றுமதி செய்ய உதவும் விதம் திருநெல்வேலி- தூத்துக்குடி மற்றும் திருநெல்வேலி- நாகரக்கோயில் இரயில் பாதை அமைத்து தரும்படியான வேண்டுதல் வரவேற்பு உரையில் இருக்க வேண்டும் என முடிவெடுத்தனர்.

ஒரு வழியாக இரெயில் பாதை வந்து சேர்ந்தது. குறிப்பாக நாடார் மக்களின் வியாபாரம் மேலும் தளைக்க உதவியது.

திருநெல்வேலி மற்றும் திருச்செந்தூர் ஊர்களை இணைக்கும் விதமாக மார்ச் 23, 1903 இல் நடைபெற்ற 'ஜில்லா வாரியக் கூட்டம்' இரு நகரங்களுக்கு இடையே ரயில் பாதை அமைப்பதற்கு ஒப்புதல் அளித்தது . 10 ஆண்டுகால நீடித்த முயற்சியின் பயனாக, பிப்ரவரி 23, 1923 அன்று முதல் ரயில் சேவை கொடியசைக்கப்பட்டது.

இரெயில் பாதை அமைய காரணமான மறைந்த ஆறுமுகநேரி பொன்னையா நாடார் அவர்களின் விலைமதிப்பற்ற பங்களிப்பை நினைவு கூறுவது அவசியம் ஆகிறது.

ஒரு ஊரின் வளர்ச்சி என்பது உள்ளூர் மனிதர்களின் தேவை, அக்கறை, ஊக்கம் சார்ந்து அமைகிறது. வெறுமென ஆங்கிலேய ஆட்சி தான் காரணம் என்பதை விட உள்ளூர் மக்களின் தொலைநோக்கு பார்வையும் காரணமாகிறது.

Read More

சிவகாசி கலவரம் ஜூன் 6, 1899

 

ஆலய நுழைவு சார்ந்து பல கலவரம் நிகழ்ந்து உள்ளது. அதில் மிகவும் கடுமையான கலவரம் ஆகும் ஜூன் 6 ஆம் நாள் 1899 ல் நடந்த சிவகாசி கலவரம்.

கமுதி சப் கோர்டில் இருந்து ராம்நாடு ஜமீந்தார், நாடார்கள் ஆலயத்திற்குள் பிரவேசிக்க தடை உத்தரவு வாங்கி வைத்து இருந்தார். இது நாடார்களுக்கு மற்றைய இந்துக்கள் மேல் பெரும் எதிர்ப்பு மனநிலையை உருவாக்கி இருந்தது

உள்ளூர் சிவகாசி கோயிலின் பொருப்பாளர்களாக இருந்த நாடார்கள் ஒரு சுமூகமான முடிவை எட்டும் நோக்குடன் 1895 ல் சிருங்கேரி மடகுருவை அணுகி வைத்த கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டது. இந்த நிலையில் 1896 ல் நாடாருக்கு எதிராக, சில இன இந்துக்கள், கிருத்திகை பண்டிகை கொண்டாட்டங்களில் பல இன்னல்களை உருவாக்க நாடார்கள் முயல்வதாக குற்றசாட்டை வைத்து இருந்தார்கள். வெள்ளாளர்கள் தங்கள் கடவுளை எடுத்துக்கொண்டு ஊர்வலம் வரும் போது நாடார்கள் பத்திரகாளி அம்மனை எடுத்துக்கொண்டு வலம் வந்து தங்களுக்கு இடையூறு கொடுப்பதாக முறைப்பட்டு இருந்தனர்.

நாடார்களின் மாரியம்மன் கோயில் பூஜாரிகளை விலக்கி விட்டு கோயம்பத்தூரில் இருந்து அழைத்து வந்த பிராமண பூஜாரிகளை பணிக்கு அமர்த்தி உள்ளதாக 1897 ல் குற்றம்சாட்டி இருந்தனர். மேலும் கோயிலில் நாடார்கள் நுழையாத வண்ணம் பூட்டி வைத்தனர்.

1898 ல் ஜூலை மாதம் 28 தேதி கோயிலுக்குள் நுழைய மறுபடியும் நாடார்கள் முயன்றனர். ஆறுமுகம் என்ற வெள்ளாளர் வியாபாரி நாடார்களை கோயிலுக்குள் நுழைய தடை செய்ததால் எழுந்த பிரச்சினையில் போலிஸ் படையை குவிக்கும் நிலைக்கு ஆங்கிலேய அரசு சென்றது.

அதே வருடம் ஆகஸ்ட் மாதம் மூன்றாம் தேதி கோயிலுக்குள் நுழைய நாடார்கள் முயன்ற போது ஆகாயத்தை நோக்கி சுடும் அளவிற்கு கலவரம் மூண்டது. அன்றைய திருநெல்வேலி ஆட்சியர் H.G ஹிக்கிங்க்கு பிரச்சினையை பற்றி தெரிவிக்க்ப்பட்டது. ஆனால் பிரச்சினையை சரியாக கையாள ஆங்கிலேய அரசு முயற்சி எடுக்கவில்லை, என்று மட்டுமல்ல இரண்டு பக்க நபர்களையும் அழைத்து எந்த சமாதான பேச்சுவார்த்தைக்கும் முயலவில்லை.

செப் 1898ல் மறுபடியும் ஆலயத்திற்குள் நுழைய நாடார்கள் முற்பட்டனர். அக்டோபட் மாதம் நாடார்களுக்கு எதிரான வழக்கை கோர்ட் தள்ளுபடி செய்தது. இது தங்களுக்கு எதிரான அரசின் பாகுபாடு கொண்ட நடவடிக்கையாக எடுத்துக் கொண்டனர் . இதனால் கோயில் நிர்வாகம் யாரும் கோயிலுக்குள் நுழைய முடியாத வண்ணம் கோயிலை பூட்டி வைத்தனர். இதை நாடார்களுக்கு தங்களுக்கான பாதி வெற்றி என எடுத்துக்கொண்டனர்.

நவம் 15, 1898 அன்று கோயில் நிர்வாகியாக சங்கரமூர்த்தி முதலியரை நியமத்ததை எதிர்த்து நாடார்கள் மாவட்ட வழக்காடு மன்றத்தில் வழக்கு தொடுத்தனர். ஆனால் வழக்கை தள்ளுபடி செய்தது. மட்டுமல்ல நியமனம் கோயில் நிர்வாகம் முடிவு தான் என குறிப்பிட்டும் இருந்தது.

ஏப்ரல் 26, 1899 இரு இனங்களும் மாறி மாறி குடியிருப்புகளுக்கு தீ வைத்து தங்கள் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்திக் கொண்டனர். 45 வீடுகள் கடுமையாக தீக்கு இரையானது. துப்பாக்கி சூட்டில் காயப்பட்டு இருந்தனர். மூன்று நாள் கடந்த நிலையில் ஏப்ரில் 29 தேதி அன்று திருநெல்வேலியில் இருந்து காவல் அதிகாரி வந்து சேர்ந்தனர். மே மாதம் ஆறாம் தேதி எல்லாம் அமைதியாக உள்ளது என ரிப்போர்ட் கொடுத்தனர். கலவரம் நிறுத்தப் பட்டாலும் வெறுப்பு இருபக்கமும் பற்றி எரிந்து கொண்டு இருந்தது. ஆனால் மே 23 முதல் கலவரம் பக்கத்து ஊர்களுக்கும் பரவ ஆரம்பித்தது . ஆனால் உள்ளூர் அதிகாரிகள் இது மக்களின் மனப்பயம் இனி கலவரம் வர வாய்ப்பில்லை என முழுமையாக நம்புவதாக ரிப்போர்ட் கொடுத்தனர்.

மே 23 ஆம் நாள் அன்று இரு பிரிவுகளும் சமரசம் பேச நாகப்பா தலைவனை சந்திக்க மனச்சேரிக்கு சென்றிருந்தினர். ஆனால் அங்கு வைத்து, நாடார்கள் மறுபடியும் ஆலயத்திற்குள் நுழைய முற்பட்டாலோ பல்லக்கில் பயணித்தாலோ, சிவகாசி கொள்ளையிட காரணமாவார்கள் என மிரட்டப்பட்டனர்

மிரட்டியது போலவே நாடார் தெருவுகள் ஜூின் 6, 1899 ஆம் ஆண்டு கொள்ளைக்கு உள்ளானது. திட்டமிடப்பட்டு, நான்கு திசையில் இருந்தும் அமத்தப்பட்ட கூலிகள் உட்பட 5000 பேர் கொண்ட குழுக்களால் தாக்கப்பட்டனர். முதலில் தபால் நிலையம் சென்று தகவல் பரிமாற்றத்தை தடை செய்த பின்னரே கொள்ளையை ஆரம்பித்துள்ளனர்

கோயில் கோபுரத்தின் மேல் இருந்து அவதானித்துக் கொண்டிருந்த நபரின் கருத்துப்படி காலை 10.30 க்கு கொள்ளை, கடை உடமைகள் அழிப்பு ஆரம்பிக்கப்பட்டது. 500 க்கு மேல் வீடுகள் தீய்க்கு இரையாக்கப்பட்டது.

இந்த கலவரம் பற்றி கிறிஸ்தவ நாடார்கள் முன்கூட்டியே உள்ளூர் பாஸ்ட்ர் ஊடாக அறிந்து இருத்தனர் என்றும், கலவரத்தில் ஏற்பட இருக்கும் தலைவர்களுடன் கிறிஸ்தவர்கள் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி கிறிஸ்த நாடார்கள் தாக்கப்படாது இருக்க; கிறிஸ்தவ வீடு என வீட்டுக்கு வெளியே எழுதி வைத்து இருந்ததாகவும், அவ்வகையில் நாடார் கிறிஸ்தவர்கள் தங்களை காப்பாற்றி கொண்டனர் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.

தலையில்லா மனித உடல்கள் தெருவில் பரவி கிடந்ததாக சொல்லப்படுகிறது. பெண்கள் உடல்கள் அரைகுறையாக தீயில் எரிந்து கொண்டு இருந்ததாக குறிப்பிட்டு உள்ளனர். 18 ஆண்கள் கொல்லப்பட்டதுடன் 886 வீடுகள் முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டு இருந்தது, உடைமைகள் களவாடப்பட்டது. நகைகளுக்காக பெண்களும் தாக்கப்படடனர். காயப்பட்ட எட்டு நாடார்கள் மற்றும் துப்பாக்கி சூட்டில் காயமுற்ற 3 நாடார்களை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டனர். இந்த கலவரம் சிவகாசியோடு நிற்கவில்லை, திருநெல்வேலி, ஸ்ரீவைகுண்டம், நாங்குநேரி மதுரை மற்றும் ட்ராவன்கூர் வரை தாக்கம் இருந்தது. பனைமரம் ஏரியும் அளவிற்கு கலவரம் நடந்தாக சொல்லப்படுகிறது.

கிறிஸ்தவ நாடார்கள் பயந்து நடுங்கி இருந்தாலும் அவர்கள் தாக்கப்பட வில்லை. அதே போல ஆங்கிலேய மற்றும் இந்திய அரசு அதிகாரிகளும் தாக்கப்படவில்லை.

பிற்பாடு தங்களை தானே காத்துக்கொள்ள 30 பேர் கொண்ட குழுக்களாக நாடார் இளைஞர்கள் MOC என்ற குழுவை தங்கள் இன மக்கள் பாதுக்காப்பிற்காக உருவாக்கினர்.

இருப்பினும் இரு இனங்களும் கோயில் பிரவேசம் சம்பந்தமான முறுக்கலில் இருந்து வெளியே வரவில்லை.

ஆலய நுழைவு போராட்டம் என்பது நாடார் இனம் துவங்கி வைத்த போராட்டம். எத்தனை கலவரம் உயிர், உடமை இழப்பு மத்தியிலும் தீவிரமாக தங்கள் சுயமரியாதையை தங்கள் உரிமையை மீட்க தொடர்ந்து போராடி வந்த போராட்டம் இது. சில பேனர் அரசியல் கட்சி தலைமைக்குள் எளிதாக மறைத்து விட இயலாது. இது ஒரு மக்கள் போராட்டமாக பல வருட போராட்டமாக உருத்திரிந்து வந்தது. இதன் வெற்றியில் மதமாற்றம், மிஷனரி பணி என எதனாலும் பங்கு சொல்ல இயலாது. கலவரத்தை தடுக்க இயலாத ஆங்கிலேய அரசு மற்றும் உள்ளூர் கிஸ்தவ மிஷினரிகள் தான் சிவகாசிக்கு தீப்பெட்டி, வெடி வியாபாரத்தை அறிமுகப் படுத்தினர் என்பது முரணாக உள்ளது. அதை இன்றைய சில எழுத்தாளர்கள் எழுதி கருத்தாக பரவ விடுகின்றனர்.

அரசியல் அதிகாரம் மட்டுமே தீர்வு என நம்பிய நாடார் இனம், ஷத்திரை நாடார் மகாசன சங்கம் பொறையார் நாடார் இரத்தினசாமி தலைமையில் 1910 ல் நிறுவப்பட்டது. சட்டமன்ற உறுப்பினர் போட்டிக்கு நிற்க முயன்றாலும் சங்கம் வைத்துள்ளதால் அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. இரத்தினசாமி நாடார் மரணத்திற்கு ஐந்து வருடங்களுக்கு பின்பு பட்டிவீரன்பட்டியில் இருந்து W.P.A சவுந்தர பாண்டிய நாடார் மக்கள் போராட்டத்திற்கு புது உருவமும், பொருளும், வழிமுறைகளும் கொடுத்தார்

#Hardgrave L p.118

#Vanamamalai N Sivakasi Kalagam

Judicial GO No 949,950,, 529,530

Read More

தேசிய தலைவர் கெ. காமராசர்

 

தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கட்சி, தமிழக மக்களின் அரசியல் விடுதலையை நோக்கி பயணித்த போது கேரளத் தமிழர்களில் பிரச்சினையை வெறும் சமூகப்பிரச்சினை என்பதாக பார்த்தனர். கேரளத் தமிழர்களின் பிரச்சினையை பற்றி உரையாட கேரளத் தமிழர்களின், குறிப்பாக நாடார்களின் நலனை காப்பாற்ற 1945 ஆம் ஆண்டு டிராவன்கூர் தமிழக காங்கிரஸ் அமைப்பு துவங்கப்பட்டது.

1938 முதற்கொண்டு மலையாள ஆட்சியாளர்களால் ஆளப்படட கேரளாவில் தமிழர்களின் நலன் முற்றிலும் புறக்கணிக்கப்பட்டு இருந்தது. பல வகையில் பாகுபாடாக நடத்தப்பட்டனர். குறிப்பாக நாடார்கள் வாழ்க்கை மிகவும் பாதிப்பிற்கு உள்ளாகி இருந்தது. டிராவன்கூர் தமிழர் காங்கிரஸ் கூட்டமைப்பில் நாடார்கள் ஆதிக்கம் இருந்தாலும் டி எஸ் ராமசாமி பிள்ளை போன்ற பிள்ளை இனத்தவரும் இருந்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஆளும் வர்க்கத்தில் இருந்த நாயர்கள் நில உரிமையாளர்களாகவும் நாடார்கள் வெறும் குடியேற்றக்காரர்கள் மற்றும் தொழிலாளர்கள் என்பதால் பல அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகி இருந்தனர்.

தமிழர்கள் வசித்து வந்த பகுதிகளில்; அன்றைய கேரளா முதலமைச்சர் பட்டம் தானம் பிள்ளையால் ஜெயில் குற்றவாளிகள் அடக்கம் மலையாளிகளுக்கு இலவச இடம் கொடுத்து குடியமத்தினார் என்ற குற்ற சாட்டும் உண்டு.

பெருவாரி தமிழர்கள் வாழும் பகுதியில் அலுவலக மொழியாக தமிழ் இருக்க வேண்டும் என வேண்டுகொள் விடுத்து இருந்தனர். ஜூலை 1, 1949 ஆம் ஆண்டு மலையாளம் மொழி பேசும் மக்கள் இருந்த பகுதிகளை டிவான்கூருடன் இணைத்தனர். மைனாரிட்டிகளாக தமிழர்கள் மாறும் சூழலுடன் தங்கள் உரிமைகளை இழக்கும் நெருக்குதலுக்கு உள்ளானார்கள்.

வழக்கறினர் நேசமணி நாடார், டிராவன்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் அமைப்பின் தலைவராக பொறுப்பு ஏற்றதுடன் தமிழ் மக்கள் போராட்டம் உற்சாகம் பெற்றது. கேரளத் தமிழர்களின் உரிமைகளை பெற்று எடுக்கும் அமைப்பு என பிரகடனம் செய்தார்.

தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் அமைப்பின் தலைவராக கே. காமராஜ் அவர்கள் இருந்ததால் தமிழர்கள் பிரச்சினையை சரியாக புரிந்து உரிமைகள் பெற்றுத் தர துணைப்புரிவார் என நம்பிக்கை கொண்டனர் தமிழ் மக்கள். அதினால் நாகர்கோயிலில் நடந்த கூட்டத்தில் உரையாற்ற காமராசரை அழைத்தும் இருந்தனர்.

டிராவன்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் அமைப்பு, தங்கள் அமைப்பு உறுப்பினர்கள் சேர்க்கை மற்றும் கட்டமைப்பு பணி சார்ந்து கேரளா அரசை அணுகிய போது நேசமணியை தென் இந்திய திருச் சபையில் பிரதிநிதியாக ஏற்றுக் கொள்வதாக அரசு தெரிவித்து இருந்தது. ஆனால் மக்களின் போராடும் வலுவை குறைக்கும், என்பதால் கேரளா அரசின் தந்திரமான போக்கை கண்டு நேவசமணி அரசின் வேண்டுகோளை புரக்கணித்து விட்டார்.

டிவான்கூர் தமிழர் காங்கிரஸ் அமைப்பு தலைவர்களுக்கும், கேரளா காங்கிரஸ் அரசிற்கும் இருந்த முரண்பாட்டை காமராசர் தீத்து வைப்பார் என நாடார்கள் நம்பினார்கள். ஆனால் அது சாத்தியப்பட வில்லை. ஆனால் சட்ட மன்ற தேர்தலில் 18 க்கு 14 இருக்கை பெற்று நேசமணி வலுவான எதிர் தலைவராக உருவாகி இருந்தார்.

ஜூலை 1949, நத்தானியேல் போன்ற நாடார் தலைமைகள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். அப்போது. காமராசார் நாடார் ஆக இருப்பதால் நாடார்களுக்கு உதவும் விதம் சமரசம் பேசுவார் , தீர்வை எட்ட வைப்பார் என்ற மக்கள் ஆசை நடைபெறவில்லை. காமராசர் தன்னை நாடார்கள் இனத் தலைவர் என முன் நிறுத்த விரும்பவில்லை. ஒரு தேசிய உணர்வு கொண்ட காங்கிரஸ் தலைவராகவே செயல்பட்டார் . அவரால் எந்த மாற்றத்தையும் பரிந்துரைக்க இயலவில்லை.

நாடார்களின் பிரச்சினை தீர்க்கப்படாமலே 1952 ல் பொது தேர்தலும் வந்து சேர்ந்தது. நேசமணி , ஆர் பொன்னப்பா நாடார் மற்றும் வில்லியம் போன்றவர்கள் தேர்வாகினர். கட்சியின் தலைவராக சிதம்பநாதன் நாடார் தேர்வானர். ஆனால் நாடார்கள் பிரச்சினைக்கு தீர்வு கிடைக்கவில்லை என்ற காரணத்தால் சிதம்பரநாதன் நாடார் கேரளா காங்கிரஸ் மந்திரி சபையில் இருந்து தனது பதவியை ராஜினாமா செய்து தன் எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தினார்.

ஆனால் அந்த ஆட்சியை கலைத்ததால் அதிகார பூர்வமாக காமராசரால் நாடார்களுக்கு தீர்வு கொடுக்க இயலவில்லை. 1953 ல் தமிழ்நாடு முதல் அமைச்சராக காமராசர் வந்த போது கேரளா காங்கிரஸ் முதல்வராக இருந்த படடம் தாணு பிள்ளை; காமராசர் தமிழர்கள் கோரிக்கையை நிறைவேற்ற முயற்சி எடுப்பார் என எண்ணினார். 1954ல் படடம் தாணு பிள்ளை மறுபடியும் காங்கிரஸ் முதல் அமைச்சராக தேர்வாகி வந்த போது நேசமணி தலைமை கொண்ட TTNC இரண்டு கோரிக்கைகளை முன் வைத்தது.

1. தமிழர்கள் வாழும் பகுதியில் தமிழ் மொழி அலுவலக மொழியாக இருக்க வேண்டும். அதே போல்

2. தமிழர்கள் பெறுவாரி வசிக்கும் பகுதிகள் தமிழ் நாட்டுடன் இணைக்க வேண்டும்.

காவலர்களின் தடையையும் மீறி நேசமணி மற்றும் சிதம்பரநாதன் இருவரும் மூணார் மக்களிடம் சென்று உரையாடினர். மேலும் உண்ணாவிரதம் இருக்க துணிந்த ராமசாமிபிள்ளை போன்றவர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். கடுமைவாதியான ஆ. குஞ்சன் நாடார் 11 ஆகஸ்ட் 1954 அன்று தமிழர்களின் விடுதலை நாளாக கொண்டாட அழைப்பு விடுத்தார்.இதனால் புதுக்கடை, மார்த்தாண்டம், குழித்துறை பகுதியில் கேரளா போலீஸ் துப்பாக்கி சூடு நடந்தது. அடுத்த நாள் குஞ்சன் நாடார் கைது செய்யப்பட்டார். அதற்கு அடுத்த நாள் வில்லியம் கைதானர். 16 ஆம் தேதி தாணுலிங்க நாடார் கைது செய்யப்பட்டார்.

21 ஆம் தேதி நேசமணி நாடார் நேருவை தில்லியில் சென்று சந்தித்து, காங்கிரஸ் தலைவர்கள் குஞ்சன் நாடார் போன்றவர்கள், கேரளா காங்கிரஸ் காவலர்களால் மோசமாக நடத்தப்படுவதை பற்றி முறையிட்டார்.

25 மே 1954 அன்று தோவாளை, அகஸ்திிஸ்வரம், கல்குளம், விளவன்கோடு , செங்கோட்டை பகுதி, பீர்மேடு , தேவிகுளம், சித்தூர் போன்ற 9 தாலுக்களை தமிழ்நாட்டுடன் இணைக்க காமராசு கோரிக்கை விடுத்து இருந்தார். மொழிவாரி மாநிலங்கள் பிரிக்க உள்ள சூழலை ஆராய ; 1953 ல் இந்திய அரசு நியமித்த கமீஷனில் பெய்ஃசல் அலி தலைவராகவும் H.N கன்ழ்ரு, கே. எம் பணிக்கர் நாயர் போன்றவர்கள் உறுப்பினர்கள் ஆகவும் இருந்தனர். இந்த கமீஷனின் பரிந்துரைப்படி தோவளை, கல்குளம், விளவன்கோடு, செங்கோட்டையின் பகுதி, அகஸ்திஸ்வரம் தமிழகத்துடன் இணைக்க தீர்வானது.

காமராசர் முதல் அமைச்சார் ஆக இருந்தும் பீர்மேடு, தேவிகுளம், சித்தூர், நெய்யாற்றின்கரா பகுதிகளை தமிழகம் இழந்தது. இதற்காக இதுவரை காமராசரை சிலர் குற்றம் சாட்டுக்கிறனர்.

குஞ்சன் நாடார் பீர்மேடு, தேவிகுளம் போன்ற பகுதிகள் எக்காரணம் கொண்டு இழக்க கூடாது என்பதில் காமராசர் உறுதி பூண்டு இருக்க வேண்டும் என கோரிக்கை விடுத்தார். ஆனால் சில பகுதிகள் இணைவதால் அல்லது விட்டு போவதால் பெரிய மாற்றம் நிகழப் போவது இல்லை என்ற கருத்தை காமராசர் கொண்டு இருந்தார்.

காமரசரின் அரசியல் வெற்றி நாடார்களால் நிகழவில்லை . அதே போன்று காமராசர் , நாடார்களுக்கு எந்த பலனும் பெற்று தர இயலவில்லை என்று வரலாற்று ஆசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். காரணம் காமராசர், தன் இனம் சார்ந்த அக்கறையை விட தேசிய நலன் காப்பது என்ற கருத்தை முக்கியமாக கொண்டு இருந்தார். தமிழகம் , பீர்மேடு மற்றும் தேவிகுளம் இழக்க காமராசரின் தேசிய கொள்கை காரணம் என குற்றம் சாட்டுகின்றனர்.

மேலும் சில பேனர் கட்சிகள் காமராசரை நாடார் இனத்தலவராக கட்டமைக்க முயன்று வருகின்றனர். காமராசர் என்றும் இனவாதத்தை எதிர்ப்பவராகவே இருந்துள்ளார். அதுவும் சொந்த இனம் என்ற கருத்தாக்கதை அறவே வெறுத்தவர். தலைவர் என்பவர்கள் எல்லாருக்கும் முக்கியமாக நலிந்தவர்களுக்கு ஆக செயல்பட்டவர். மதம், இன உணர்வுகளுக்கு அப்பற்பட்டு மக்கள் செவையை மட்டுமெ முன் நிறுத்தி தேசிய நலனில் அக்கறை கொண்டவர். எல்லா மக்களுக்காக தலைவரை நாடார் தலைவர் என்ற கொட்டிலுக்குள் அடைத்துப் போட சில விஷக் கிருமிகள் முயல்வதை கண்டு வருகிறோம். அவ நிச்சயமாக கண்டிக்க வேண்டியது.

ஆனால் நில அமைப்பை வைத்து கண் கொண்டாலும், தமிழகத்தோடு இணைந்து இருந்தாலும் அப்பகுதி நிலை, இன்றைய மாஞ்சோலை எஸ்டேட் நிலையாகத் தான் இருந்து இருக்கும். காமராசர் ஆட்சிக்கு பின் வந்த திராவிட கட்சிகளால் நாகர்கோயில் இயற்கை வளம் மலைகள் கொள்ளை போகும் நிலையை கண்கூடாக கண்டு வருகிறோம். மேலும் கேரளாவின் அன்னியசலாவணி மற்றும் வருமானம் எஸ்டேட்டுகளை நம்பி இருப்பதை தான் காண்கிறோம்.

Read More

நாடார்களின் இயல்பான உழைக்கும் வாழ்க்கை!

 நாய்க்கர் மன்னர் ஆட்சியில் ஒடுங்கி போன நாடார் இனம், கட்டபொம்மன் ஆட்சியிலும் பல துன்பங்களை சந்தித்தது. தேச-காவல் வரி கொடுக்க மறுத்த காரணத்தால் கட்ட,பொம்மன் ஆட்கள் வாழ்வாதாரமான பனை மரங்களை வெட்டி சாய்த்தனர் மேலும் 1780 ல் ஆதித்தன் நாடாருக்கு எதிராக கட்டபொம்மன் நிலை கொண்டார். இப்படி இருந்த நாடார்கள் நிலையில்; ஆங்கிலேயர்கள் வரவோடு, நல்ல வியாபார காலம் பிறக்க ஆரம்பித்தது. ஆங்கிலேயர்கள் உருவாக்கின நல்ல சாலைகள், பொருட்கள் கொண்டு சென்று வணிகத்தில் ஏற்பட நாடார்களுக்கு உருதுணையானது. அதுவரை வழி கள்ளர்களை பயந்து வணிகம் செய்து வந்த நாடார்கள் பேட்டைகள் அமைத்து தங்கள் வணிகத்தை பெருக்கினர். 1716 ஆம் ஆண்டு வாக்கில் 2000 காளை வண்டிகள் புகையில்லை கருப்பட்டி, பருத்தி போன்ற பொருட்கள் கொண்டு செல்ல ஈடுபடுத்தி உள்ளனர். குமுதி போன்ற இடங்களில் நாடார்கள் மட்டுப்பாவு வீடுகள் அமைத்து வசித்து வந்ததையும் குறிப்பிகின்றனர் ஆய்வாளர்கள். சேலம் கோயம்பத்தூர் என பல் வேறு ஊர்களுக்கு கருப்பட்டி வியாபாரம் செய்யும் வாய்ப்பு பெருகியது.

சின்னன் தோப்பில் இருந்து 1830 ல் பொறையார் ஊருக்கு குடியேறின நாடார் மேற்கொண்ட சாராய வியாபாரம் பக்கத்தது மாநிலம் நோக்கியும் விரிவடைந்தது. ஆங்கிலேயர்களுக்கு கடம் கொடுக்கும் அளவிற்கு வளமாகினர். டானிஷ் அரண்மனையை விலைக்கு வாங்கும் அளவிற்கு வளர்ந்தனர்.

அந்த காலயளவில் நாசரேத் தலையிடமாக கருப்பாட்டி வியாபாரத்தில் முன்னில் இருந்தது.

உறவின்முறை, மூலமாக பல பகுதியில் குடியிருக்கும் நாடார்கள் இனத்தால் இணைப்பை உருவாக்கி ஒரு குறிப்பிடட பணத்தை, நெல் அல்லது தானியம்,( மகிமை) ஒவ்வொரு நாடார் வியாபாரிகளிடம் இருந்து தருவித்து நாடார் இனத்தில் நலிந்தவர்களுக்கு உதவும் படி உடை உணவு கொடுக்கவும் பயன்படுத்தினர். இந்த மகிமை என்ற பணத்தால் குளம், கல்யாண மண்டபம் போன்றவை கட்டி சுயசார்பாக வாழவும் திருவிழாக்கள் கொண்டாடவும் பயன்படுத்தி வந்தனர். 24 கிராம த்தை சேர்ந்த நாடார்களை இணைத்து ஒரு உறவின்முறை என்ற அமைப்பை உருவாக்கி இனத்தால் இணைந்து உதவிகள் செய்து வாழ்ந்தனர். உறவின்முறை என்ற திட்டத்தின் ஊடாக , மதுரை விருதுநகர் அருப்புக் கோட்டை நகர்களை இணைத்து பணி செய்யும் விதம் 1813 ல் ஒரு கட்டிடமும் வாங்கினார்.

வணிக நாடார்கள் ஆங்கிலேய அதிகார வர்க்கத்துடன் இணைந்து வியாபாரத்தில் வளர்ந்தனர் .

இன்னொரு பகுதி மதமாற்றம் மிஷினரிகள் அறிமுகம் என தங்கள் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் வேகத்தில் இருந்தனர்.

நாடார்கள் எந்த சூழலிலும் தங்கள் உழைப்பு , ஒற்றுமை ஊடாக ஒரு மேம்பட்ட சிந்தனையுடன் முன்னேறினர். விடாமுயற்சி, சுயமரியாதைக்கு முக்கியம் கொடுத்தனர். தங்களை பாண்டிய சோழ, சேர ராஜவம்ச கதைகளுடன் இணைத்துக் கொண்டு முன்னேறும் மனநிலையை உருவாக்கி கொண்டனர்.

இவர்களின் இயல்பான சுய மரியாதையை உடைக்கும் விதம் கருணை இரக்கம் உதவி என்ற பெயரில் கால்டுவேல் போன்ற மிஷனறிகள் இவர்கள் வரலாற்றை எழுதி பிதுக்கப்பட்டோம் , ஒடுக்கப்பட்டோம், ஏழைகள், பண்பற்றவர்கள், முரடர்கள். நாடார் இன பெண்கள் மந்த புத்திகள், ஐரோப்பிய நாட்டு கறுப்பினத்தை விட கீழ்மையானவர்கள் என்ற அடையாளத்தை உருவாக்கினார். பிற்பாடு இதை பற்றி கேள்வி எழுந்த போது மதமாற்றியவர்கள் நிலையை இவ்விதம் சொல்லி ஐரோப்பியர்களிடம் இருந்து பண உதவி பெறவே இவ்வாறு கால்டுவெல் கட்டமைத்தார் என குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அருமைநாயகம் போன்ற மதமாறிய கிறிஸ்தவ நாடார்கள் போர் குணம் கொண்டு கால்டுவெல் போன்ற மிஷினறி வரலாற்று ஆய்வாளர் எழுத்தை எதிர்த்தனர்..

கல்வியும் வேண்டும் என்ற நோக்கில் முதல் ஷத்திரியா வித்யா சாலை 1889 ல் நாடார்களால் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. நாடார் இனத்தின் தனித்துவமான அடையாளம் சிதைக்க மதமாற்றவும் ஒரு காரணம் என்பதை பிற்பாடுள்ள கிறிஸ்தவ நாடார்கள் வாழ்க்கை எடுத்துக் காட்டுகிறது

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ஆனால் சில துருப்பிடித்த அரசு பரப்புரை எழுத்தாணிகள், கால்டுவேல் பரப்பிய கருத்தை நாடார்கள் மேல் வைத்து நாடார்களின் இயல்பான உழைக்கும் வாழ்க்கை, மன உறுதி , சுய கர்வத்தை சிதைக்க பார்க்கிறது.

தாங்கள் பண்பற்றவர்கள் முரட்டாள்கள். மிஷினறிகள் வராவிடில் காட்டு வாசிகளாக இருந்து இருப்போம் என நம்ப வைக்க பார்க்கிறது. 20 ஆம் நூற்றாண்டில் தான் வியாபாரம் செுய்ய வெளியூர் போயினர் என்ற கட்டுக்கதைகளை அவிழ்து விடுகின்றனர்.

பொதுவாக நாடார் இனம் இந்த பொய் பிரசாரத்தை கண்டு கொள்ளாது தங்கள் உழைப்பில், பிழைப்பில் ஆழ்ந்து வாழ்கின்றனர். ஆனால் சுயநலம் பிடித்த புகழ் வெளிச்சத்தை நாடும் சிலர் இது போன்ற ஆணிகளுக்கு குண்டூசி வேலையும் பார்த்து வருகின்றனர்.

எந்த இனவும் எப்போதும் உயரத்திலும் கீழையும் இல்லை. வரலாற்று சக்கிரம் உயரத்திலும் பள்ளத்திலும் வாழ வைக்கும். கடக்க வைக்கும்.

.

ஆனால் நான் சட்டை அணியவில்லை, மிஷினறி தான் அணிவித்தார்கள் , மிஷினறி தான் கல்வி தந்தார்கள், பிதுக்கப்பட்டோம், ஒதுக்கப்பட்டோம் என்ற அடிமை மனநிலையில் கிடந்தால் முன்னேற்றம் இருக்காது. மற்றவர்களை குற்றம் சொல்லி ஏமாற்றி பிழைக்க வேண்டியது தான். . மன அளவில் அடிமைப்படுத்துவது செயல்களை முடக்குவது அது ஆளும் வர்க்கம் செய்யும் நயம். அவ்வகையில் நாடார்களின் அடிமை மனநிலையை வளர்க்க இன்றைய கிறிஸ்தவமும் துணை போகிறதா என சந்தேகம் கொள்ள வைக்கிறது சில பரப்புரைகள்.

வெள்ளைக்காரன் இந்தியாவை வியாபாரம் செய்து கொள்ளையடிக்க வந்தது போலவே மிஷனரிகள் இங்கு வந்தது மதம் மாற்றவே. அதற்கு இங்கைய பண்பாட்டு தளத்தை மதம் என்ற அடையாளத்தால் பிரிக்க வேண்டும் உடைக்க வேண்டும், மதமாற்றத்தையும் கடந்து சில மிஷனரிகள் மக்கள் பணியில் இருந்தனர் என்பதற்கு சாட்சியம் மர்காஸிஸ் ஐயர், ரேனிஸ் ஐயர் போன்றவர்கள் தான். இவர்கள் பெயர்கள் கொண்டாடுவதை விட நாடார்கள் ஈழத்தில் இருந்து வந்தனர் என்று பண்ட்பாடு- ஜாதி கதை எழுதின கால்டுவெல்லுக்கு முக்கிய பங்கு கொடுக்கும் போது தமிழர்கள் சிந்திக்க வேண்டியது மன, உள்ள வலுவை கொள்கைகளால் உடைக்க பார்க்கின்றனர் இங்கைய அரசியல். அதற்கு துணை போகும் பொய் எழுத்தாணிகள்.

x

Read More