சத்தாய் நிஷ்களமாய் ஒருசாமியமும் இலதாய் /All Powerful and Formless -கிருஷ்ணபிள்ளை.

 

சத்தாய் நிஷ்களமாய் ஒருசாமியமும் இலதாய்

சித்தாய் ஆனந்தமாய்த் திகழ்கின்ற திரித்துவமே

எத்தால் நாயடியேன் கடைத்தேறுவன் என்பவந்தீர்ந்து

அத்தா உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

https://josephinetalks.blogspot.com/2024/11/blog-post_17.html

•  நீயே (இறைவா) ஒலி வடிவமாகவும், அதே நேரத்தில் அமைதியான, எந்த வடிவமும் இல்லாத, ஒரே அப்பாற்பட்ட சாமியாகவும் இருக்கிறாய்.அதாவது, “நீயே அனைத்திலும் ஊடுருவி நிறைந்திருக்கும் ஆன்மா — நிஷ்கல (அவயவமில்லாத, வடிவமில்லாத) பரம்பொருள்.”
•  நீ சித்தம் (அறிவு), ஆனந்தம் (மகிழ்ச்சி) ஆகிய வடிவில் திகழும் திரித்துவமாக இருக்கிறாய்.
• இத்தகைய தாழ்மையான அடியேன் (நாயடியேன்) எப்படி மீட்சியை அடைவேன் எனும் எண்ணம் உன்னையே சார்ந்தது;“நீயே தீர்மானித்தால் தான் நான் கடைத்தேறுவேன்” என்ற முழு சமர்ப்பண உணர்வு.
• அப்பா! உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணை யார் இருக்க முடியும்?— முழு நம்பிக்கையும், அன்பும், அடிமைத்தனமும் வெளிப்படுத்தும் அழகிய இறுதிப் பாகம். 

எம்மா விக்குருகி உயிரீந்து புரந்ததற்கோர்

கைம்மாறுண்டுகொலோ கடைகாறுங் கையடையாய்

சும்மாரட்சணை செய் சொல்சுதந்தரம் யாதுமிலேன்

அம்மான் உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

• என் போன்ற மடையானவன் (எம்மா) — உனது அருளால் மெலிந்து (விக்குருகி), உயிரை அர்ப்பணித்து உனது திருவருளுக்காக வாழ்ந்ததற்காக,
• இதற்குப் பதிலாக (கைம்மாறு) எனக்கேதும் கிடைக்கும் என்கிற நம்பிக்கையோ?ஏனெனில் இறுதி நேரத்திலும் (கடைகாறும்), என் கையில் (உன்னிடத்தில்) எதுவும் இல்லை எனது பாவங்கள் தவிர என்னுடைய சொத்து ஒன்றுமில்லை.
• நான் எதையும் செய்ய முடியாதவன்; என் வாக்கிலும் (சொல் சுதந்திரமுமில்லை), சக்தியுமில்லை.நீயே சும்மா — தன்னாலேயே — என்னை இரக்கமாய் காத்தருள்வாயாக.
• அன்பான இறைவா! உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யாரும் இல்லை.நீயே என் ஒரே தாங்கல், தாயும் தந்தையும் நீயே.

• திரைசேர் வெம்பவமாம் கடல்முழ்கிய தீயரெமைக்

  கரைசேர்த் துய்க்க வென்றே புணையாயினை கண்னிலியான்

  பரசேன் பற்றுகிலேன் என்னைப்பற்றிய பற்றுவிடாய்

  அரசே உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

• “பாவம் மற்றும் துன்பத்தில் மூழ்கிய துயரமான உயிர்களாக நாங்கள் இருக்கிறோம்.”அலைகள் மோதும் தீயச் சமுத்ரத்தில் (பாவக்கடலில்) மூழ்கிய நாங்கள்,
• வெம்பவம் (தீய குணங்கள், துன்பம், பாவம்) சூழ்ந்தவர்களாக இருப்போம்.அந்த பாவக் கடலிலிருந்து எங்களை மீட்க நீயே தாங்கலாக, வழியாக, படகாக வந்தாய்.”
• நான் உன்னை விட்டுப் போகவில்லை, நீயும் என்மேல் உன் அருளைத் தளர விடாதே.
• ”அரசே! (என் இறைவா!) உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யார் இருக்க முடியும்?

தாயே தந்தை தமர் குருசம்பத்து நட்பெவையும்
நீயே எம்பொருமான் கதிவேறிலை நிண்ணயங்காண்
ஏயே என்றிகழும் உலகோடெனக் கென்னுரிமை
ஆயே உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

1. நீயே எனக்கு தாய், தந்தை, உறவினர், குரு (ஆசான்), செல்வம், நட்பு — எல்லாம் நீயே.
2. எங்கள் ஆண்டவனே! நீயே எங்கள் ஒரே தாங்கல்; உன்னைத் தவிர வேறு வழி இல்லை —இதை (எனது உள்ளத்தின் நிலையை) நீயே அறிந்திருக்கிறாய்.
3. ஏய், போ!’ என்று வெறுத்து நிற்கும் உலகத்துடன் எனக்கென்ன உறவு?உலகம் என்னைத் தள்ளி வைக்கும் போதும் எனக்குத் துன்பம் இல்லை — ஏனெனில் நீயே எனது ஆதாரம்.
4. அன்பான இறைவா! உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யாரும் இல்லை.

இறைவா, நீயே எனக்கு தாய், தந்தை, உறவினர், குரு, செல்வம், நண்பர் — எல்லாம் நீயே.
உன்னைத் தவிர வேறு வழி எனக்கில்லை என்பதை நீயே அறிவாய்.
இந்த உலகம் என்னை நிராகரித்தாலும், எனக்குத் துயரம் இல்லை — ஏனெனில் நீயே என் ஆதாரம்.
என் அன்பான ஆண்டவனே, உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யாருமில்லை.

பித்தேறிச் சுழலும் ஜெகப்பேய்பிடித் துப்பவதே

செத்தேன் உன்னருளால் பிழைத்தேன்மறு ஜென்மம தாய்
எத்தோ ஷங்களையும் பொறுத்தென்றும் இரங்குகவென்று
அத்தா உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

1. உலகம் பித்தேறி சுழன்று கொண்டிருக்கிறது — மாயையின் பிடியில், பேயால் பிடிக்கப்பட்டவர்போல் திகைத்து அலைகிறது.நானும் அந்த உலக மயக்கத்தில் சிக்குண்டவனாய் தவித்தேன்.
2. அந்த நிலையிலே நான் ஆன்மீகமாய் “செத்தேன்” — எனது பழைய பாவ வாழ்க்கை முடிந்தது.
   ஆனால் உன்னுடைய அருளால் நான் மீண்டும் பிறந்தேன்; இது என் புதிய (ஆன்மீக) பிறவி.
3. என் அனைத்து தவறுகளையும், துஷ்டங்களையும் பொறுத்து, என்றும் என்மேல் இரக்கம் காட்டுவாயாக.
4. அப்பா! உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யார் இருக்க முடியும்?

துப்பார் சிந்தையிலேன் மறைந்தீட்டிய தொல்வினையும்
தப்பா தேவெளியாநடுநாளெனைத் தாங்கிக்கொள்ள
இப்பா ருய்யவென்றே மனுக்கோலமெ டுத்த எங்கள்
அப்பா உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே

1. என் மனம் தூய்மையற்றது;பல காலமாகச் சேகரித்த (மறைந்துவிட்ட) பழைய பாவங்களும் என்னுள் நிறைந்திருக்கின்றன.
2. அந்தப் பாவங்களின் காரணமாக நான் தப்ப முடியாத நிலைக்கு வந்துவிட்டேன்;
   உலக வாழ்க்கையின் நடுநாளில் (வயது/நடுவயது) எனைத் தாங்கி நிறுத்த வேண்டும், இறைவா!
3. இம்மண்ணில் மனித வடிவெடுத்து வந்து,
   ‘இந்த உலகம் மீள்வதற்காக’ என்று தானாகவே மனிதராகிய எங்கள் ஆண்டவா!
4.  அப்பா! உன்னைத் தவிர எனக்குத் துணையாக யார் இருக்க முடியும்?

சைவ சித்தாந்தம், வைணவ பக்தி, உபநிஷத தத்துவம் ஆகியவற்றோடு ஆழமான ஒற்றுமை கொண்டவை.

 இரண்டிலும் மையக் கருத்து ஒன்றே —மனிதன் பலவீனமானவன்;பாவம், மாயை, துன்பம் ஆகியவற்றில் சிக்கியவன்;ஆனால் இறைவனின் அருளால் மட்டுமே இரட்சிக்கப்பட முடியும்.

திருவாசகம் மற்றும் கிறிஸ்தவ பக்திப் பாடல்களில் உள்ள ஆன்மீக ஒற்றுமைகள் 

தமிழ் ஆன்மீக இலக்கியத்தில் “பக்தி” என்பது எல்லா சமயங்களுக்கும் பொதுவான உணர்வாகும். சைவ, வைணவ, கிறிஸ்தவம் என வேறுபட்ட மதங்கள் இருந்தாலும்,
அனைத்திலும் இறைவன் மீதான முழுமையான சமர்ப்பணம், தாழ்மை, இரட்சிப்புக்கான ஏக்கம் ஆகியவை ஒரே திசையில் ஒலிக்கின்றன.  சைவ மரபின் மணிக்கவாசகர் எழுதிய திருவாசகம் மற்றும் கிறிஸ்தவ மரபின் தமிழ் பக்திப் பாடல்கள் இரண்டும்

இந்த பக்தியின் சாரம் — 

“அருளாலே மீட்பு” என்ற மையக் கருத்தில் இணைகின்றன.

வடிவமில்லாத இறை – அனைத்திலும் நிறைந்த பரமன்

திருவாசகம் கூறுகிறது:

“அருளாலே அவன் தன்னை அறிய அருளினான்.”

அதேபோல் கிறிஸ்தவ பாடல் கூறுகிறது:

“சத்தாய் நிஷ்களமாய் ஒருசாமியமும் இலதாய்
சித்தாய் ஆனந்தமாய்த் திகழ்கின்ற திரித்துவமே.”

இரண்டிலும் இறைவன் வடிவமில்லாதவன், அறிவும் ஆனந்தமும் நிறைந்தவன் என்று தத்துவம் நிலைகொள்ளுகிறது.
ஒரு பிரபஞ்ச சக்தி என்றே பார்க்கப்படுகிறது — வேறுபாடு சொற்களில் மட்டுமே.

2. பாவக் கடலில் மூழ்கும் மனிதன் – அருளாலே மீட்பு

திருவாசகம் கூறுகிறது:

“பாவி என்னைப் பாவமறப் பாவனையால் காப்பாயே.”

கிறிஸ்தவ பாடல் அதேபோல்:

“திரைசேர் வெம்பவமாம் கடல்முழ்கிய தீயரெமைக்
கரைசேர்த் துய்க்க வென்றே புணையாயினை.”

இங்கு இரண்டிலும் மனிதன் பாவத்தின் கடலில் மூழ்கியவன் எனக் காணப்படுகிறான்.
அவனை மீட்கும் வழி ஒரே ஒன்று — இறைவனின் அருள்.

3. முழு சரணாகதி (Surrender) உணர்வு

திருவாசகத்தில் மணிக்கவாசகர் சொல்கிறார்:

“நீ அல்லால் யாரை நம்புவேன் என் நாயகா!”

கிறிஸ்தவ பாடலில் அதே நெஞ்சுருக்கும் அழுகை:

“அத்தா உன்னையல்லால் எனக்கார்துணை யாருறவே.”

இது முழுமையான இறை சார்பு –
மனிதன் தன்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது;
இறைவனின் அருளே அவனது தாங்கல்.

4. தாய், தந்தை, நண்பன் – எல்லாவற்றுமாய் இறைவன்

திருவாசகம்:

“தாயே தந்தைத் தானே, எனக்கு அருள்செய்.”

கிறிஸ்தவ பாடல்:

“தாயே தந்தை தமர் குருசம்பத்து நட்பெவையும்
நீயே எம்பொருமான் கதிவேறிலை.”

இரண்டிலும் இறைவன் மனித உறவுகளின் எல்லா வடிவங்களையும் தன்னுள் கொண்டவன்.
இறைவன் ஒரு அன்பான தந்தை, தாய், தோழன் மனிதன் அவனிடம் முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பவன்.

5. உலக மாயை மற்றும் மறுபிறப்பு உணர்வு

திருவாசகம்:

“பித்தாய்ப் பித்தராய்ப் பித்தனை யேத்தினேன்.”

கிறிஸ்தவ பாடல்:

“பித்தேறிச் சுழலும் ஜகப்பேய்பிடித்துப்பவதே.”

இரண்டிலும் உலக வாழ்க்கை மாயையால் மயங்கிய பித்தநிலை என வர்ணிக்கப்படுகிறது.
அந்த நிலையிலிருந்து மீட்கும் வழி — “இறை அனுபவம்” அல்லது “இயேசுவின் அருள்”.

6. அவதாரம் மற்றும் மீட்பு

வைணவ மரபு கூறும்:

“உலகம் தப்பப் பிறந்தாய், என் கண்ணா.”

கிறிஸ்தவ பாடல் கூறுகிறது:

“இப்பா ருய்யவென்றே மனுக்கோலமெடுத்த எங்கள் அப்பா.”

இரண்டிலும் இறைவன் மனித வடிவெடுத்து வந்தது உலக மீட்சிக்காக என்பதே கருத்து.
அது விஷ்ணுவாக இருக்கட்டும் அல்லது இயேசுவாக இருக்கட்டும் — நோக்கம் ஒன்றே: உலக இரட்சிப்பு.

7. மையக் கருத்து – அருளாலே மீட்பு

இரு மரபுகளின் சுருக்கம் இதுதான்:

• மனிதன் பலவீனமானவன்.

• பாவமும் மாயையும் அவனை அடக்குகின்றன.

• அவன் தன்னை மீட்க முடியாது.

• இறைவன் அருளினாலே மட்டுமே இரட்சிப்பு சாத்தியம்.

இந்த ஒற்றுமை தமிழ் பக்தி மரபின் தெய்வீக சாயலை எல்லா சமயங்களிலும் இணைக்கும் பாலமாகிற

திருவாசகத்தின் மணிக்கவாசகர் மற்றும்
கிறிஸ்தவ பக்திப் பாடல்களின் ஆசிரியர் இருவரும்
வேறு மதப் பின்புலத்திலிருந்தாலும்,
அவர்களின் ஆன்ம அனுபவம் ஒரே ஒளியில் ஒலிக்கிறது —
அது அன்பு, அருள், சமர்ப்பணம், இரட்சிப்பு.

இரண்டிலும் இறைவன் மனிதனை நிராகரிக்கவில்லை;
அவன் தன் பாவங்களோடு வந்தாலும்,
அருளால் தழுவிக் கொண்டு “என் பிள்ளை” என்கிறான்.

இதுவே — திருவாசகம் மற்றும் கிறிஸ்தவ பக்திப் பாடல்களின் ஆன்மீக ஒற்றுமையின் நித்யப் பொற்கொடி.