தாய்மையும் சமூககுற்றங்களும்!

நாசமா போகிற பெண் பிள்ளைகளை காப்பாற்ற இயலாத கையேறு நிலையில் தான் உள்ளது காலம்.

பாளை பேருந்து நிலையத்தில் நிற்கும் வேளையில் 9,10 படிக்கும் பெண் பிள்ளைகள் அவென் ஏ ஆளுடி .... 

நல்லா. ஏமாத்த போறான் பாருடின்னு

வெட்கமே இல்லாமை கனைத்து பேசி கொண்டு நிற்கும் போது; நமது சகல நாடி நரம்புகளையும் மூடி வெட்கமே இல்லாது சுரணையற்று கேட்டு கொண்டு நிற்பது மரபாகி விட்டது.

ஒரு பிள்ளையிடம் யாரையும் நம்பாதே கூடப்பிறந்தவன் தவிற எவனும் அண்ணன் ஆகிட மாட்டான் என்றதும் பெத்தவங்களுக்கு தெரியாதே ஏதோ ஒரு வக்கீல் மாமாவை அழைத்து வந்து இந்திய சட்ட புத்தகத்திலுள்ள அனைத்து சட்டவும் பேசியது.

பெண் பிள்ளையை வழி நடத்துங்கன்னு ரகசியமா சொன்னா ஏ.... புள்ளை பச்சை மண்ணு அதுக்கு ஒன்றுமே தெரியாது நீங்கள் துன்புறுத்தாதிங்கன்னு பதில் வரும். 

ஒரு தாயிடம் உங்கள் பிள்ளைக்கு சுகமில்லை அழைத்து செல்லுங்கள் என்றால்.... அவுங்க அப்பாட்ட கேட்டு சொல்லுதேன் , சும்மா ஒரு பஸ்ஸுல ஏத்தி விடுங்கள் என்பார்கள் !

பெண்ணியவாதிகள் போன்றோர் பெண்களை யாரும் கட்டுப்படுத்த கூடாது. அவர்கள் மனநிலை பாதிக்கும் காதலிக்கட்டுமே சுத்தி வரட்டுமே, இதனால் என்ன ஆகப்போகுது உங்க மனநிலை சரி இல்லை என்பார்கள்.

டிவியை திறந்தால், என் மகன்கள்..... அவனுக பிகருகளை எங்கட்டயும் காட்டுவானுக...அவனுக ஜாலியா இருக்கட்டும்,கல்யாணம் பண்ணும் போது நாங்க சொல்லுத பிள்ளயைஐ தான் கட்டுவான் என்று பீற்றுகின்றனர். 

அப்ப உங்க மகளுகளுக்கும் இதே சுதந்திரம் கொடுப்பீர்களா என்றால் சீ ... பயலுக சகதில்லா மிதிச்சாலும் காலை கழுகிட்டு வீட்டுக்குள் வருவானுக என்கின்றனர்.

பெண்கள் பெண்ணுறுப்பை. சிதைத்து இன்பம் காண்பதை அவதானிக்கும் போது 9 மாதம் பெண் கருவறையில் வசித்து வந்து, அடுத்த 9 மாதம் உணவூட்டிய கொங்களை வெறும் பாலியல் பொருளாக பார்க்கின்றார்கள் என்றால் அவர்கள் பிறப்பிலும் 7 வயது வரையுள்ள வளர்ப்பிலும் குறை உள்ளது.

இன்றைய பெற்றோர் மிகவும் சுலநலவாதிகள். அன்போ கரிசனையோ இல்லாது கடமையே என குழந்தைகளுடன் வாழ்கின்றனர். 

பல மாணவிகள் ஒரு கருதலான வார்த்தைக்கு சிரிப்பிற்கு ஏங்கி வாழும் சூழல் தான் உள்ளது.

தாய்மார்கள் மாணவிகளுக்கு உடல் சுகவீனம் என்று தெரிவித்தால் எந்த அக்கறையும் இல்லாது அணுகுவதை கண்டுள்ளேன். ஏதோ பெத்தேன், கல்லூரிக்கு அனுப்பினேன், கட்டி கொடுத்தேன் கடமை முடிந்தது என பல உள்ளனர். இது போன்ற சூழலில் வளரும் மாணவிகள் சிந்தனை வாழ்க்கை தேர்வு எல்லாம் ஆபத்தாகத்தான் இருக்கும்.

நல்ல பாச சூழலில் வளரும் சில பெண்கள் கூட இது தான் சிறந்த வாழ்க்கை இவர்களை போல் சுதந்திரமாக யாருக்கும் கட்டுப்படாது வாழ வேண்டும் என ஆவல் கொள்கின்றனர். 

ஆண் பிள்ளைகள் தன் குடும்ப சொத்தை பராமரிக்க வேண்டியவர்கள், தனது கடைசிக்காலம் தன்னை கவனிக்க வேண்டியவர்கள் என்ற நோக்கில் வளர்ப்பதும் பெண் பிள்ளைகளை ஆசைக்கு அடுத்தவன் வீட்டில் போகிறவர்கள் என்ற உதாசீனத்துடன் வளர்க்கின்றனர்.

சிலர் கருதலாக வளர்க்கின்றனர் என்ற பெயரில் வாழ்க்கையின் பிரச்சினைகளை அறியவே விடாது மகாராணி போன்று வளர்க்கின்றேன் என்ற பெயரில் ஆடம்பரத்திலும் வெளி உலகு தெரியாது வள்ர்க்கின்றனர்..

பெற்றோர்களின் ஆளுமை மிகவும் அவசியம். இன்று பெற்றோர் தங்களை சுயபரிசோதனை செய்து கொண்டாலே தங்கள் பிள்ளைகள் நிலையில் காரணம் உணர இயலும்.

ஒரு காலை பேருந்துக்காக காத்து நின்று கொண்டிருந்தேன். ஒரு பெண் தன் மகளுக்கு நிச்சயம் செய்து இருக்கும் மணமகனுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தது என் நிறுத்ததில் நிறுத்துவது வரை தொடர்ந்தது. அதில் மஞ்சள், பச்சை சிவப்பு எல்லாம் கலந்து கட்டி பேசிக்கொண்டிருந்தார். அலைபேசியால் சிறு பிள்ளைகள் அழிகின்றனர் என்றால் அதற்கு பிள்ளையார் சுழி போட்டு கொடுப்பதும் பெற்றோர் தான்.

பிள்ளைகளை வைத்து பிழைப்பது என்ற பண்பற்ற பண்பாடு வளர்ந்து வருவதையும் கவனிக்க வேண்டி உள்ளது.

ஆண்பிள்ளைகளை வளர்க்கும் பெற்றோர்கள் மனநிலையும் பரிசோதிப்பது அவசியமாகும். பொள்ளாச்சி முதல் குற்றவாளி அம்மாவின் பேச்சை அவதானித்தால் புலன்படும். பையனுக்கு 26 வயதிற்கு முன்பே இரண்டு காதல் . இரண்டும் தாய் அறிவோடு தான் நடக்கின்றது. அதிலும் ஒரு ரகசிய திருமணவும் செய்து வைத்துள்ளார்.

அந்த இரண்டு பெண்கள் தன் மகனை விட்டு விலகியதற்கு மகனையே குற்றம் சுமத்துகின்றார். எம் பி ஏ படித்த மகனுக்கு வட்டி தொழில் துவங்கி கொடுக்கின்றனர். வட்டி தொழில் ஒரு காலத்தில் படிப்ப்பறிவில்லாதவனிடம் நாலு காசு இருந்து படிப்பில்லாதவனிடம் தான் இருக்கும். மகன் கொண்டு வரும் பணத்தை தன் கைப்பட வாங்கி சாமி படம் முன் வைப்பேன் என சப்பை கட்டுகின்றார். வட்டி தொழில் ஒரு சாபம் பிடித்த தறுதலைகளின் தொழிலாக இருந்தும் காசு சம்பாதிக்க இயல்வதால் மகனுக்கு துவங்க பின் புலனாக உள்ளார். 

மகனுக்கு பெண்கள் விடையத்திலுள்ள ஈடு பாடு அறிந்து யார் விட்டு பிள்ளையோ தன் மகன் விருப்பத்திற்காக பைக்கில் அனுப்புகின்றார், ரகசிய திருமணம் செய்து வைக்கின்றார். உருப்படியா நாலு ஆள் தெரிந்த மாதிரி திருமணத்தை முடித்து வைத்திருக்கலாம் என்ற நேர்மை தாயிடவும் இல்லை. 

தன் மகனிடம் மாட்டப்பட்ட பெண்ணை பற்றியும் அவதூறாக ஏதேதோ கொச்சை வார்த்தையில் திட்டுகின்றார். ஒரு சமூகத்தில் அழிவும் ஆக்கவும் தாய்மையில் இருந்தே துவங்குகின்றது. மேற்போக்காக ஒரு பிரச்சினையை அணுகாது அதன் ஆணிவேரை சரிப்படுத்தாது எதுவும் சரியாகப்போவதில்லை. 

கல்லூரி பெண்களே.... நட்பை கொண்டாடுங்கள்!

x

எந்த சினிமாப்படத்தை பார்த்து ஊக்கம் அடைகின்றனர் எனத்தெரியவில்லை எந்த வருடவும் இல்லாத ஒரு மாற்றம் இந்த வருடம் காணக் கிடைக்கும் ஓர் காட்சி கல்லூரி மாணவிகள்-மாணவர்கள் கையை கொருத்து கொண்டு, ஏதோ மாய உலகத்தில் ரோட்டில்  நடக்கும் காட்சி தான்..

மாணவர்கள்/விகள் 18 வயது ஆகி விட்டால் அவர்கள் எடுக்கும் முடிவிற்கு அவர்களே பொறுப்பாகும் பட்சத்தில் இப்போதெல்லாம் பெற்று வளர்த்தும் பெற்றோர்களே பலவற்றை கண்டு கொள்வதில்லை. ஒரு அளவிற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவும் இயலாது. பல வீடுகளில் பிள்ளைகள் பெற்றோர்களை தங்கள் சொல்படிக்கு வைத்து ஆட்டிபடைப்பதையும் காணலாம்.  

சமகாலத்தில் பெண் பிள்ளைகள் பார்த்த ஒரு பெரும் உதாரணமாகும் கைசல்யா என்ற போராளி.  வெறும்  17ஆம் வயதில்  காதல், 18ல் திருமணம் 19ல் விதவைக்கோலம் 21 ல் மறுமணம் என்று எல்லாம் பார்க்கும் போது போராட்டமாக தோன்றியது. அப்பெண் தனக்கான பெரும் பாதுகாப்பான இடமான வீட்டை பகைத்து கொண்டபோது இந்த சமூகம்,ஒரு பெண் இருந்தால் இப்படி தான்  இருக்க வேண்டும் என்றது. ’இதுபோல என்னால், என் வயதில் முடிவு எடுக்க இயலவில்லையே’ என பல மத்திய வயது பெண்கள் ஸ்லாகித்தினர். வீட்டை எதிர்த்த அதே பாணியில் நாட்டை எதிர்த்து பேசினதும்; நாட்டின் இறையாண்மைக்கு எதிராக பேசி விட்டார் என அப்பெண்ணை ஒடுக்கி விட்டது இச்சமூகம். 

போராட்டவும் வாழ்க்கையும்  தான் பெற்ற அறிவு செறுக்கில் இருந்து வரவேண்டும். இளமையின்  உந்துததால் வருவது நல்லதை விட பல ஆபத்துகளை சிக்கல்களை எதிர் கொள்ள வைக்கும் என இச்சமூகம் படிப்பித்தது.

பெண்கள் வாழ்கை யாருக்காகவோ வாழ்வது அல்ல,  இந்த சமூகத்திற்காக அல்லது இச்சமூகத்துடன் மல்லிட்டு கொண்டு வாழ்வதும் அல்ல.

ஒவ்வொரு பெண்ணும் தனக்காக வாழ வேண்டும்.  தன் விருப்பத்தின் பொருட்டு  வாழ வேண்டும். ஆனால் அதற்கு ஒரு  காலம் உண்டு.  அதற்க்க்கான தகுதியும் பெண்கள் வளர்த்து கொள்ள வேண்டும்.   பூவாகி, காயாகி, கனிந்து பழமாகும்  இயற்கை நியதி போல, பெண்ணும் தன்னக்காக செம்மையாக வாழ தயார் செய்தல் வேண்டும்.    தன்னுடைய செயல்பாட்டை தெரிவு செய்யும் வயது வரும் வரை கொஞ்சம் காத்திருக்க வேண்டும்..

காதல், ஆறிலும் வரும் அறுபதிலும் வரும். பல இளம் பெண்கள் தங்களுக்கு மட்டுமே காதல் தோன்றும் இப்போது மட்டுமே தோன்றும், தோன்றியதை தோன்றிய உடன்  வாழ  வேண்டும் என நினைத்து விடுகின்றனர்.

ஒரு பெண் தனக்கான ஒருவனை தேர்வு செய்யவும், தொடவும், தொட்டு பழகவும் சில காலம் காத்திருத்தல் மிகவும் அவசியம். ஒருவனை கண்டதும் ஆசை வரலாம்.  ஆனால் அவன் உடனே கிடைக்க வேண்டும் என்பது அபத்தம். அவனுக்கு என்ன தகுதி, அவனால் என்னை மகிழ்ச்சியாக நான் தற்போது இருப்பதை விட செம்மையாக வைத்து காப்பாற்ற இயலுமா என சிந்திக்க வேண்டியது மிகவும் அவசியம். ஒருவன் தன்னை காதலிக்கான் என்றால் தன்னை, தன் ஆளுமையை தன் புகழை, தன் சிறப்பை தன் குடும்ப கவுரவத்தை மதிக்கின்றானா என்று சிந்தித்தல் அவசியம். சினிமாவில் காண்பது போல இரண்டு மணி நேரத்திற்குள்ளாக முடிந்து போவது அல்ல வாழ்க்கை. தன் புத்தி ஈனமான  தெரிவால், தன் அவசர முடிவால் வாழ்க்கை முழுதும் சுமையாக மாறல் ஆகக்கூடாது.

திருமண வாழ்க்கை தனக்கு ஒத்தவனுடன் சுகமாக வாழ்வது தான். திருமணத்தை சமூக புரச்சி, சமூக போராளி அல்லது தன் சுதந்திரம் என்ற பார்வையில் கையிலெடுத்தால் அது மிகவும் இக்கட்டான நிலையில் பெண்களை கொண்டு விடும்.

பெண்களுக்கு கல்லூரி படிப்பு  வாய்க்கின்றது என்பது தற்போதையை சமூக சூழலை வைத்து நோக்கும் போது பெரும் சவால். பெண் பிள்ளைகள் தன்னுடைய  கல்லூரி படிப்பிற்கு ஒதுக்கும் நேரம் மூன்று அல்லது ஐந்து வருடம் என்பது மிகவும் குறுகிய, மிக முக்கியமான வருடங்கள் ஆகும். ஒரு போதும் மறுமுறை கிடைக்காத வரப்பிரதமான நேரம். இந்த நேரம் படிப்பது தன் சொந்த காலில் நிற்க  கற்பது , முன் வரும் வாழ்க்கைக்கு தன்னை தயார் செய்து கொள்வது என வாழ்க்கையை நோக்க வேண்டிய தருணம். இந்த நேரத்தில் ’ஏதோ ஒரு பையனை காதலித்தேன்’ என நேரம் விரயம் செய்வது மிகவும் முட்டாள்த்தனமாகும்.

ஒரு காதலுடன் நின்று போவதல்ல இப்போதைய கல்லூரி காதல்கள். ஒவ்வொரு பருவத்திலும் இவனை விட இவன் சிறப்போ.... என சிந்தனை கொள்ள வைக்கும் காலம். புத்தியுள்ள பெண் நிதானமாக அவதானித்து சிறப்பான பையனை தன் வாழ்க்கை துணையாக தேர்வு செய்வதை விட்டு விட்டு குறுகிய சந்தோஷத்திற்காக நேரம் போக்கிற்கு என்றும் காலத்தை விரையம் செய்கின்றனர்.

 கல்லூரி படிப்பு வேளையில் காதலை விட நட்புக்கு இடம் கொடுக்கும் போது பல மாணவர்களுடன் நட்பு பாராட்டஇடம் கிடைக்கும்.  இதனால் பெண்கள் ஒரு மதிப்பை தன் சக தோழர்கள் மத்தியில் பெறுகின்றனர். கண்டதும் காதல் கொண்டதும் மயக்கம் என அலையும் ஜோடிகள் தங்கள் மாயா உலகத்தில் இருந்து வெளி வரும் முன் 6 பருவங்கள் முடிந்து பல அரியருடன் பிடிப்பில்லாது வாழ்க்கைக்குள் பிரப்வேசிப்பீர்கள். வேலை விடையாமாகவோ தன் வாழ்க்கை விடையமாகவோ தன் சிந்தனையால் முடிவு எடுக்க விடாது இது போன்ற உறவுகள் தடுக்கும். வாய்ப்புகளை கைவிட வைக்கும்.

காதல் நல்லது தான். ஆனால் அந்த காதல் சரியான வயதில் கொள்ளும் போது தான் பல நல்ல விடையங்களை காண தோன்றும், பகுந்தாய தோன்றும். பல பெண்கள் காதல் மயக்கத்தில் எந்த வசதியும் வேலையும் அற்ற பையன்களை கல்யாணம் செய்வதும் காலம் முழுக்க கஷ்டப்படுவதையும் காணும் போது வருத்தம் கொள்ள வைக்கின்றது. 

தமிழக கலாச்சாரத்தில் ஒரு பையன் திருமணம் முடிக்கும் முன் அவனுக்கு வீடு கட்ட வேண்டும், உடன் பிறந்தவளை கரை சேர்க்க வேண்டும், பெற்றவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்ற பொறுப்பில் அவர்கல் திருமணம் 25 வயதை தாண்டி விடும். பெண்கள் வாழ்க்கை சூழல் அதுவல்ல. பல பெற்றோர் 21, 23 வயதிற்குள் பெண்கள் வாழ்க்கையை ஸ்தரப்படுத்தி விடுகின்றனர். அச்சூழலில் உடன் படிக்கும் பையன்களை கல்யாணம் செய்வது என்பது நடக்காது என தெரிந்தே ஏன் காதல் ஆசை காட்ட வேண்டும்.  

இளம் பருவம் என்பது உயர்ந்த சிந்தனையில், சுதந்திர சிந்தனையில் தங்களை பண்படுத்தி தன் நோக்கை அடைய வேண்டிய தருணம். ஆனால் காதல் என்ற பெயரின் ஒருவன் விருப்பத்திற்கு தன்னை உடம்படுத்தி அவனுக்கு பிடிக்காது என்பதால் யாருடனும் நட்பு பாராட்ட இயலாது உனக்கு நான் எனக்கு நீ என்று குறுகிய வட்டத்தில்  செல்ல வேண்டியதா கல்லூரி வாழ்க்கை? .

கையை பிடித்து கொண்டு போனால் என்ன என்று சிலர் கருதலாம். ஒரு சமூகத்தில் வாழும் போது அதன் நெறிகளை மீறும் போது அது சார்ந்த பல ஆபத்துகள் பெண்களை சூழ்ந்து இருப்பதை பெண் பிள்ளைகள் உணருவதில்லை. இவள் அனுப்பும் எழுத்தை அவன் நண்பர்களுடன் இருந்து பார்த்து தான் ரசிக்கின்றான். நண்பர்கள் உந்துதலில், பெண் பிள்ளைகளை தனித்து அழைத்து போய், கூட்டு வல்லுறவிற்கு உள்ளாக்கி சின்னா பின்னமாக்கும்  பல  சம்பவங்கள் தமிழ் நாட்டில் நடக்கின்றது.  பல பெண்கள் கொல்லப்படுவது காதல் என்ற பெயரில் தான். 

பல பெண்கள்  காதல் என்ற பெயரில்  பல பல சிக்கல்களில் மாட்டி கொள்கின்றனர். குடும்ப மானம் கோத்திரம், ஜாதி எல்லாம் தூர போட்டு விட்டு பெண்கள் பாதுகாப்புக்கிற்கு பங்கம் வக்க இது போன்ற விளையாட்டு உறவுகள் காரணமாகுவதை பெண்கள் புரியும் காலம் இது..

சில வீடுகளில் பெண் பிள்ளைகள் யாரேனிடம் இருந்து பொருட்கள் இலவசமாக வாங்கி வந்தால் விசாரிப்பதில்லை. யார் என்ன கொடுத்தாலும் அதற்கு ஒரு விலை வைத்து தான் கொடுப்பார்கள் என்ற புரிந்துணர்வு பெண்களுக்கு வேண்டும். பல பெண்கள், காதலை விளையாட்டாக கல்லூரி வந்தால் காதலிக்க வேண்டும்  என்று எடுத்து கொள்கின்றனர். 

காதல்  செய்தவனை கல்யாணம் முடிக்காது ஆகும் போதுள்ள குற்ற உணர்வு, இயலாமை இவர்கள் பின்னீடுள்ள வாழ்க்கையிலும் பாதிக்கும். ஆண்கள் எப்போதுமே எளிதில் வசியப்பட்டு  எல்கை மீற எத்தனிதித்து கொண்டே தான் இருப்பார்கள். பெண் தான் அந்த எல்கையை நிர்ணயிக்கும் வண்ணம் ஆளுமையால், சிந்தனையால் உயர்ந்து இருக்க வேண்டும்.

காதல் எந்த வயதிலும் வரும் எத்தனை முறை ஏனும் வரும். வருவதை எல்லாம் வெளிப்படுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை. படிக்கும் வயதில் நட்பே மேன்மையானது. காதலுக்கும் நட்பிற்கு பல வேறுபட்ட குணங்கள் உண்டு. அதன் எல்கையை சில போது நிர்ணயிப்பது சிறிய ரேகை தான். பெண்கள் நிம்மதியான வாழ வேண்டியவர்கள், கவுரவமாக, மதிப்பிடுடன் வாழ வேண்டியவர்கள். எளிதில் வீழ்ந்து எளிதில் துன்பத்தில் உழலாதீர்கள். 

வாழ்க்கையை அதன் உச்சத்தை கொண்டாடுங்கள். ஏதோ ஒருவனுக்க்காக படிக்கும் காலத்தில் உங்களை ஒடுக்கி, ஒதுக்கி மாய வளையத்தில் வாழாதீர்கள். 

வாழ்க்கை என்பது பல கட்டங்களில் கடந்து போக வேண்டியதே. ஒடுக்கப்படுவதும் அடக்கப்படுவதும் உண்டு வாழ்க்கையில். ஆனால் இந்த கல்லூரி காலங்களின் நினைவுகள், மகிழ்ச்சியான நிகழ்வுகள் உங்கள் வாழ்க்கையை வழி நடத்தட்டும். 

தரம் உயர வேண்டிய பள்ளி கல்வி !

தமிழகத்தில் அரசு கல்வி திட்டம் இருந்தது. காலப்போக்கில் ஆங்கில மீடியம் என்ற முன்னெடுப்பின் ஆங்கிலிக்கன், மெட்ரிக்குலேஷன், மத்திய அரசு, அனைத்து நாட்டு  படத்திட்டம் என பல திட்டங்கள் வந்துள்ளது.

 அரசு திட்ட கல்வி மூலமாகவே பல விஞ்ஞானிகள், மருத்துவர்கள், தேசிய தலைவர்கள், வியாபாரிகள் உருவாகி கொண்டு இருக்க இந்த திட்டம் சரியல்ல என ஏன் பல பல திட்டங்கள் வந்து கொண்டு இருக்கின்றது என சிந்தித்தால் உள்ளதை கால மாற்ற சூழலுக்கு தகுந்து பண்படுத்தாது கல்வியை பணம் ஈட்டும் தொழிலாகத்தான் முன் நகத்தி கொண்டு வருகிதையை பார்க்க இயல்கிறது, பல பள்ளிகள் இங்குள்ள அரசியல்வாதிகள், பணக்காரர்கள் வசமாகி விட்டது,

பணக்காரர்கள் ஏழைகள் என மாணவர்களை பிரித்து விட்டனர், தற்போது தமிழகத்தில் ஒரு ஆழமான கருத்தாக்கம் நிலவ விட்டுள்ளனர், ஏழை எளிய கிராம மாணவர்கள் அரசு பள்ளியிலும் பணக்காரர்கள் பிள்ளைகள் தனியார் பள்ளியில் படிக்கின்றனர், தனியார் பள்ளியில் விரும்பி பெற்றோர் சேர்ப்பது போன்ற மாயயை வளர்த்து வருகின்றனர்.  

இன்று குட்டி குட்டி கிராமங்களை எல்லாம் கார்ப்பரேஷன் என்று பெயர் மாற்றி அடிப்படை மக்கள் நலத்திடங்களை பறிக்கும் சூழ்ச்சி  போன்றது தான் இதுவும்.  16 வயது வரை இலவசமாக கொடுக்க வேண்டிய அரசின் பொறுப்பை அரசியல் அமைப்பு சட்டத்த்தின் ஊடாக  கேள்வி கேட்கா வண்ணம் பள்ளி படிப்பை தனியார் வசம் ஒப்படைக்கும் போக்கு தான் இது,

ஒரு மாணவனை தனியார் பள்ளியில் கல்வி பெற வைக்க சராசரி ஆண்டுக்கு 75 ஆயிரம் செலவாகும் . அதே மாணவன் அரசு பள்ளியில் படித்தால் எல்லாம் இலவசமாக பெறும் கல்வி சூழல் உண்டு. அரசு பள்ளியை எண்ணத்தை உயர்த்துவது தனியார் பள்ளிகளை பூட்டுவது இதுவே தரமான  கல்விக்கு  முதல் வழியாகும். ஒரு மாநிலத்தின் எல்லா மாணவர்களும் தங்கள் பள்ளி படிப்பை ஒரே பாடத்திட்டத்தில் தாய் மொழியில் படிப்பதும் அவசியமாகும்.  ஆனால் அரசு அதற்கு முதிராது என்று மட்டுமல்ல அரசு அந்த பொறுப்பையும் கையிலெடுக்காது.  ஏன் என்றால் இன்று பணம் படைத்தவர்கள், அதிகாரம் அரசியல் அரசு வேலையில் உள்ளவர்களின் பிள்ளைகள் அரசு பள்ளியில் படிப்பது இல்லை. தங்கள்  பிள்ளைகள் பொது சமூகத்தில் கலர விரும்புவதும் இல்லை இந்த மேட்டின குடியினர்.

வேறு சில பெற்றோர், அரசு பள்ளியில் தங்கள் பிள்ளைகளை விட தயாராக உள்ளனர். ஆனால் போதிய அளவில் வசதியான அரசு பள்ளிகளின் பற்றாக்குறை. அரசு ஆசிரியர்களின் பொறுப்பின்மையான கற்பித்தல் போன்றவை தடுக்குகின்றது. .

தனியார் பள்ளிகளை பூட்டுவது அரசு கல்வி திட்டத்தை முறைப்படுத்துவது இதுவே தரமான கல்விக்கு வழிவகுக்கும்.

தனியார் பள்ளிகளில் தரமான கல்வி என்பது கூட  ஒரு மாயத்தோற்றம் தான். தரம் என்ற பெயரில் அவர்கள் நடத்தும் கொள்ளைக்கு அளவே இல்லை. தனியார் பள்ளியை பற்றி பேச வந்தால் இன்னும் பல திடுக்கிடும் உண்மைகள் வெளிச்சத்திற்கு வரும். அங்கு மாணவர்கள் தரமாக படிக்கின்றனர் என்று நினைப்பது உண்மை அல்ல, ஆங்கிலத்தில் பேச வைக்கின்றனர் ஆனால் அறிவாற்றலில் வளர்ப்பது இல்லை.

9 ஆம் வகுப்பு வரை மெட்ரிகுலேஷன் என்ற பாடதிட்டத்தில் வகுப்பு எடுத்து விட்டு 10 ஆம் வகுப்பில் அரசின் சமச்சீர் பாடத்திட்டத்தில் தேர்வு எழுத வைக்கின்றனர்.  பெருவாரியான பள்ளிகளில் 9 ஆம் வகுப்பு நடத்தாது 10 ஆம் வகுப்பை இரண்டு வருடம் கற்பித்து தங்கள் ரிசல்டை பெருக்கி கொள்கின்றனர், அதே போல் தான் +1 பாடம் எடுக்காது +2 வகுப்பை இரண்டு முறை கற்பித்து ரிசல்டை பெருக்குகின்றர்.

இந்த பாணியை அரசு பள்ளிகளும் பின் பற்றாது இருக்கவே 11 வகுப்பும் அரசு பொது தேர்வாக்க  சட்டம் இட்டுள்ளனர்.. மாணவர்கள் அடிப்படை அற்று படிப்பதால் மேற்படிப்பில் வரும் போது திறன் அற்றவர்களும் படிப்பு மேல் ஆர்வம் அற்றவர்களாகவும் மாறுகின்றனர், பொது தேர்வு எல்லா வகுப்பிலும் வைத்தால் ஆசிரியர்களுக்கு இந்த ஏமாற்று வேலையில் ஈடு பட இயலாது. முதலில் தேர்வை வைத்து விட்டு தேர்வு சதவீதம் வைத்து ஆசிரியர் திறனை பரிசோதிக்கும் சூழலும் எழும். அதனால் முளையிலே இந்த திட்டங்களை எதிர்த்தால் பிரச்சினை இல்லை என நினைக்கின்றனர்,

தனியார் பள்ளியில்; தேர்வில் தேர்வு ஆகாவிடில் மாணவர்களை பள்ளியை விட்டு விரட்டி விடுவார்கள் அல்லது அதே வகுப்பில் தோற்க வைத்து படிக்க வைப்பார்கள். அரசு பள்ளியின் நிலை அதுவல்ல. அந்த மாணவர்கள் எழுதும் பொது தேர்வு என்பது 10ஆம் மற்றும்  12 ஆம் வகுப்பு  தான்.

 இதில் என்ன பிரச்சினை என்றால் சின்ன வகுப்புகளில் கவனிக்காதே வரும் மாணவர்கள் 10 வகுப்பு வரும் போது கூட்ட, குறைக்கவோ, எழுதவோ தெரியாது வெளியே வருகின்றனர், ஜெயிப்பது என்பது நூற்றில் 40 மார்க்கு எடுப்பது என்பது தான்.

பல ஆசிரியைகள் பள்ளிக்கு செல்வதே காலை 11 மணி,   அரசும் இட மாற்றம் என்ற பெயரில் ஆசிரியர்கள் ஊர் விட்டு ஊர் பயணம் செய்யும் சூழலை உருவாக்கி விடுகின்றனர்,   வேலை உறுதி என்ற நிலையில் அங்கு  ஜாதி, அதிகாரம் என்ற பெயரில் நடக்கும் அரசியலுக்கு குறைவே இல்லை.  வருடம் ஒரு முறை போராட்டம் நடத்தும் ஆசிரியர்கள் பள்ளி அடிப்படை வசதியை பெருக்க மாணவர்கள் சார்ந்து ஒரு முறை கூட குரல் எழுப்புவதும் இல்லை.  

ஆசிரியர்கள் கற்பித்தலிலும் மாற்றம் கொண்டு வர வேண்டும் என்ற நோக்கில் அரசு சமச்சீர் கல்வி திட்டத்தில் பல பயிற்சி திட்டத்தை ஆசிரியர்களுக்கும் மாணவர்களுக்கும் அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. இருப்பினும் கனமான அரசு ஊதியம் பெறும் ஆசிரியர்களை வேலை வாங்குவதும் பல திட்டங்களை வகுத்து ஆசிரியர்களை கண்காணிப்பது அவசியமாகும், 

தேர்வு விகிதம் கொண்டு ஆசிரியர்களை மதிப்பிடும் சூழல் உருவாகினால் 10 ஆம் வகுப்பு ஆசிரியர்களுக்கு இருக்கும் அழுத்தம் வேறு எந்த அரசு பள்ளி ஆசிரியர்களுக்கும் தற்போது இருப்பது இல்லை. 5 ஆம் வகுப்பிலும் 8 வகுப்பிலும் பொது தேர்வு வைக்கும் போது  முதல் நிலை மற்றும்  இரண்டாம் நிலை ஆசிரியர்களும் கேள்விக்கு உள்ளாக்கப்படுவார்கள். அதனால் ஆசிரியர்கள் இந்த திட்டத்தை எதிர்க்கின்றனர்,

அதிகமான ஊதியம் பெறும்  பள்ளி ஆசிரியர்கள் பொது சமூகத்தை விட்டு மிகவும் நகந்து சென்று விட்டனர்.  ஆசிரியர்கள் என்றால் ஏழை எளியவர்கள் என்ற நிலை மாறி தமிழகத்தில் பணக்கார குழுவுடன் இணைந்து விட்டனர்.   இவர்கள் மாணவர்களும், மாணவர்கள் பெற்றோர்களும் கேள்வி கேட்க இயலா வண்ணம் அடிமட்ட ஏழை, கிராம சூழலில் வாழ்பவர்கள் . சூழல்கள் இப்படி இருக்க  அரசு மாற்றங்கள் கொண்டு வரும் போது, ஆசிரியர்கள் கற்பித்தலை கேள்விக்கு உள்ளாக்கும் போது ஆசிரியர்கள் முழு மூச்சாக  எதிர்க்கின்றனர்.

தனியார் பள்ளியில் மாணவர்கள் தரம் உயரவில்லை என்றால் கட்டணம் செலுத்தும் பெற்றோர் கேள்வி எழுப்புவர். ஆனால் அரசு பள்ளிகளில் நிலை அதுவல்ல. எந்த அரசியல்வாதி பிள்ளையும் அரசு பள்ளியில் படிப்பது இல்லை. அதனால் அரசு பள்ளி ஆசிரியர்களை திருப்தி படுத்த ஓட்டு வாங்க  இந்த சூழலை அரசியல் செய்ய எடுத்து கொள்கின்றனர்,

 மாதம் 35 துடங்கி 75 ஆயிரம் வரை ஊதியம் வாங்கும் ஆசிரியர்கள், தங்கள் பணியில் நம்பிக்கை இருந்தால் மாணவர்கள் தரத்தை அரசு பரிசோதிப்பதை ஏன் எதிர்க்க வேண்டும்?  அரசு பள்ளிகளில் இருக்கும் தரமின்மை படிப்பில் மட்டுமல்ல மாணவர்கள் ஆளுமையில் இருக்கும் குறைபாடுகளையும் களைய உதவ வேண்டியது அரசின் பணியாகும்.ஆனால் செலவை சுருக்க வேண்டும் என்ற தேவைக்காக பல அரசு பள்ளிகளை மூட வைத்ததில் அரசு கட்சிகளின் பங்கு பெரிதாக உண்டு.  பல தனியார் பள்ளிகளை நடத்தி வருகின்ற கல்வி வியாபாரிகளும்.

 ஆசிரியர்கள் வேலையில் மூப்பு அடிப்படையில் தேர்ந்தெடுக்கும் நிலையை திமுக கொண்டு வந்த போது ’டெட்’ தேர்வில் பாஸாக வேண்டும் என்று ஜெயலலிதா கொண்டு வந்தார்.

எந்த பாடத்திட்டத்தில் படித்தாலும், இந்த எல்லா மாணவர்களும் மேற்படிப்பிற்கு கல்லூரியில் பல்கலைகழங்களுக்கு கீழ் உள்ள கல்லூரிகளில் தான் படிக்கின்றனர். பரம பிராதமான விடையம் கல்வி என்பது வேலை பெறுவதற்க்கோ மதிப்பெண் பெறுவதோ அதன் நோக்கமாக இருப்பது நல்லது அல்ல.  முழுமையான ஒரு மனிதனின் வளர்ச்சியாகும். மாணவர்கள் வளருகின்றனரா அல்லது படிப்பில் தேங்குகின்றனரா என்பதை மிகவும் எளிய அளவு கோலான தேர்வு என்ற அளவீட்டால் தான் எளிய வழியில் அளக்க இயலும். 100க்கு 40 மார்க்கு வாங்க இயலாத மாணவர்களோ அதற்கு உதவ இயலாத ஆசிரியரோ கல்வி கூடத்தில் இருந்து என்ன பயண். ஆசிரியர் பணி என்பது ஊதியத்தையும் வேலை என்பதையும் மீறி நல்ல வளமையான மனிதர்களை உருவாக்கும் பட்டறையாகும். தேர்வு என்பது மாணவர்கள் நேரடியாக அளக்கப்பட்டாலும் ஆசிரியர்களின்  கற்பிக்கும் ஆர்வத்தையையும், திறமையும் அளக்கும் அளவு கோலாகும்.

அரசின் பல நல்ல கல்வி  நலத்திட்டங்கள் அரசு பள்ளி மாணவர்களை மட்டுமே சேருகின்றது. 

சமூக நலன் வரும்கால தலைமுறை நலம் என முன்னெடுக்கும் போது அரசியல் லாபத்தை தவித்து சமூக முன்னேற்றத்தை மட்டுமே முன் நிறுத்தி சிந்திப்பது அவசியமாகும்.

சில நுட்பமான தரவுகளையும் கவனிக்க வேண்டியுள்ளது. 12 ஆம் வகுப்பு தேர்வு விழுக்காடு 90% எட்டினாலும்    பொறியியல் படிப்பில் தேர்ச்சி பெறும் மாணவர் எண்ணிக்கை 75 விழுக்காட்டிலிருந்து படிப்படியாக குறைந்து 49% என்ற நிலைக்கு குறைந்துள்ளது. 

தேசிய கல்வி ஆராய்ச்சி மற்றும் பயிற்சிக் குழுவின் தேசிய சாதனை கணக்கெடுப்புக்கான தேர்வு 7216 பள்ளிகளைச் சேர்ந்த 2,77,416 மாணவர்களிடம் கடந்த ஆண்டு நடத்தப்பட்டது. தமிழகத்தில் 353 பள்ளிகளைச் சேர்ந்த 15,121 மாணவ, மாணவிகள் இத்தேர்வில் கலந்து கொண்டனர். அனைத்து மாணவர்களுக்கும் மாநில மொழிப்பாடம், ஆங்கிலம், கணிதம், அறிவியல், சமூக அறிவியல் ஆகிய பாடங்களில் தேர்வுகள் நடத்தப்பட்டன. இத்தேர்வுகளில் மாணவ, மாணவிகள் பெற்ற மதிப்பெண்களின் அடிப்படையில், எல்லாப் பாடங்களிலும் கடைசி 5 இடங்களைத் தான் தமிழகத்தால் பிடிக்க முடிந்துள்ள

உத்தரபிரதேச மாநில தேர்வு முடிவுகளை பார்க்கும் போது அதிர்ச்சியாய் உள்ளது.உத்தரப்பிரதேசத்தில் 10 மற்றும் 12ஆம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வில், 150 பள்ளிகளில் ஒரு மாணவர் கூட தேர்ச்சி பெறவில்லை. அம்மாநில தேர்வு முடிவுகள் கடந்த.ஞாயிற்றுக்கிழமை அன்று வெளியாகின. இதில், பத்தாம் வகுப்பில் 98 பள்ளிகளும், 12ஆம் வகுப்பில் 52 பள்ளிகளும் ஒரு விழுக்காடு தேர்ச்சி வீதத்தைக் கூடப் பெறவில்லை.