28 Jan 2018

கிறிஸ்தவம் மதமல்ல மனிதநேயம்- ஆமி வில்சன் கார்மைக்கேல்

 சமூக சூழலால் கெடுதிக்குள்ளான  ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட  குழந்தைகளுக்கு  அம்மையாக  இருந்த  ஆமி கார்மைக்கேல்  அம்மாவின்  வாழ்விடம்  கண்டு  வரும்  வாய்ப்பைப்  பெற்றேன்.  டோனாவூர்  ஃபெலோஷிப் என்ற பெயரில் 50 வருடங்கலுக்கு மேலாக தென் தமிழகத்தின் எல்லையருகே  பணங்குடிக்கு  அருகே அமைந்திருக்கும் சிற்றூர்  டோனாவூரை  உலக  பார்வைக்கு எட்ட வைத்தவர்  ஆமி அம்மையார்..

ஆமி கார்மைக்கேல்அயர்லாந்தை சேர்ந்த டேவிட் - காத்தரின் தம்பதியரின் ஏழு பிள்ளைகளில் முதல் குழந்தையாக   செல்வந்த குடும்பத்தில் 1867 ஆம்  ஆண்டு பிறந்து   செல்வச்செழிப்புடன்  வளர்க்கப்பட்டவர்.  கல்விக் கூடங்களை  நம்பி  குழந்தைகளை  படிப்பிப்பதை  விரும்பாமல்;  வீ ட்டில்  ஆசிரியர்களை வருவித்து  இசை, நடனம், குதிரை  ஓட்டம்  மற்றும்  நீச்சல்  பயிற்சி கொடுக்கப்பட்டுள்ளார்.

ஆமிக்கு 16 வயதுள்ள போது  துரஷ்டவசமாக, நிமோணியா  காச்சலில்  தந்தையார்  இறந்து  விட  குடும்பம் வறுமையில் பிடியில்  சிக்கி தவித்தது.  இருப்பினும் மூத்த மகளாக, தாய்க்கும் உதவியாக  இருந்து  வந்துள்ளார்.  தனது  24 வது வயதில் கிருஸ்தவ மிஷினரியாக சேவையாற்றும் விருப்பத்தை தன் தாயாரிடம் தெரிவித்தார்.  

ஆங்கிலிக்கன் சபை மிஷனரிகளின் சார்பில் தனது முதல் பயணத்தை ஜப்பான் நோக்கி புறப்பட்டாலும் நரம்பு தளர்ச்சி நோய்  காரணமாக  தன்  சொந்த தேசம் திரும்ப வேண்டிய  கட்டாயம்  வந்தது.  உடல் தேறியதும் சீனா நோக்கி பயணத்தை ஆரம்பித்த ஆமி பின்பு சிலோணிலும்  தனது தலைமை  மிஷினரியின் கட்டளைக்கு இணங்கி பங்கலூரில்  தன் சேவையை தொடர்கிறார்.  வெயில் காலத்தில் குன்றூருக்கும் ஊட்டிக்கும் பயணிக்கும் வேளையில் தமிழ் கற்கும் ஆவலில் பண்ணவிளையில் ஊழியம் செய்து வந்த மிஷனரி உவாக்கரை சந்தித்த கார்மைக்கேல் ,  உவாக்கருடைய வேண்டுகோளுக்கு  இணங்க பண்ணைவிளையில் தங்கி தன் சேவையை ஆற்றி வருகின்றார்..

அங்கிருக்கவே  சாயபுரம் மற்றும்  சமீப பிரதேசங்களில்  மதம், பண்பாடு என்ற பெயரில் இருந்த தேவதாசி, குழந்தைத் திருமணம், விதவைகள் நிலை கண்டு அதிற்சியடைகின்றார்.  இந்நிலையில். 1901 ல் கோயில் குழந்தையாக சேர்க்கப்பட்ட ஏழு வயது சிறுமி ப்ரீணா கார்மைக்கேல் இல்லத்தில் தஞ்சம் அடைகின்றார்.  இக்குழந்தைகளைகோயில் பணியுடன் விபசாரத்திலும் ஈடுபடுத்தப்படுவதை அறிந்த ஆமி அம்மையார்  இனி தன் சேவை புரக்கணிக்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்கானது என கண்டு கொள்கிறார்.  இக்குழந்தைகளை காப்பாற்றி தன் பொறுப்பில் வளர்க்க முடிவெடுக்கின்றார்


 1913 க்குள் 130 பெண் குழந்தைகள் கார்மைக்கேல் இல்லத்தில் அடக்கலம் புகிர்கின்றனர். குழந்தைகளை பராமரிக்க என்றே கத்தோலிக்கத்தில் சபையில் அருட் சகோதரிகள் கூட்டமைப்பு இருப்பது  போன்று  சகோதரிகள் சங்கம்  என்ற அமைப்பை சீர்திருத்த தெற்கிந்தியா சபையின் அதிகார வரம்பின் கீழ் 1916 ல்நிறுவுகின்றார்தேவதாசிகளாக  பாதிப்படைந்து மீட்கப்பட்ட  பெண்களுக்கு பிறந்த  ஆண் குழந்தைகளுக்கும்  1918 இல்லம் அமைக்கின்றார்.  இங்கிலாந்து அரசியிடம்  பெற்ற நன்கொடை கொண்டு  டோனாவூரில் 400 ஏக்கர் இடம் வாங்கி, இவர்களுக்கு என காப்பகம், கல்வி நிலையம், மருத்துவமனை  அமைத்து . தன் பொறுப்பில் கல்வி மற்றும் கைத்தொழில் கற்று கொடுத்து காத்து வந்துள்ளார்.


1920 வாக்கில் தென்னகத்தின் ராபின் ஹுட் என அறியப்பட்ட வடலிவிளை செம்புலிங்கம், சில வஞ்சகர்களால் சிக்கவைக்கபட்டு, போலிசாரால் தீவிரமாக தேடபட்டவர் . செம்புலிங்கத்தின் (சுயம்பு லிங்கம்) வேண்டுதலுக்கு இணங்க; செம்புலிங்கத்தின் குழந்தைகளையும் காப்பாற்றி தன் பராமரிப்பில் கல்வி கொடுத்துள்ளார்.  செம்புலிங்கம் போலிசில் சரண் அடைந்து அரசால் மன்னிக்கப்பட்டு வாழ முயற்சி மேற்கொண்டும்  நடக்காது போனதில் பெரும் வருத்தம் கொண்டவர் . அரசால் கொடும் குற்றவாளி என அறிவிக்கப்பட்டசெம்புலிங்கத்தை;  பாளையம் கோட்டை ஜெயிலிலும், ஒளிந்து வாழ்ந்த போது காடுகளிலும் சென்று சந்தித்து வந்துள்ளார்

சமூகத்தில் பண்பாடு என்ற பெயரிம், மக்கள் பின்பற்றும் வழக்கத்தை எதிர்ப்பதும் இல்லாது  பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளை மீட்டு காப்பாற்றி வந்தமையால்  ஆதிக்க  அதிகாரமிக்க மக்களின் எதிர்ப்புகளை சந்தித்துள்ளார். . அரசியல்  குற்றவாளியிடம் பரிவு  காட்ட  ஆங்கிலேய அரசை  பரிந்துரைத்ததால் ஆமி அம்மையார் ஆங்கிலேய அரசின் எதிர்ப்பையும் பல முறை சந்தித்திதுள்ளார்.

தன்னுடைய உடல் உபாதைகள் மத்தியிலும் பெண்கள்  சமூக கெடுதியில் இருந்தும் ஆண்களின் ஆதிக்கத்தில்  இருந்தும்  காப்பாற்றப்பட  வேண்டும் என போராடினவர். தனது 61 வது வயதினில் 1931 ஆம் ஆண்டு  விழுந்தமையால் கால் முறியப்படுகின்றது.  பின்பு எழுந்த நடக்க  இயலா வண்ணம் 20 வருடங்கள் படுத்த படுக்கையிலானார்.
தன்னுடைய உடல் இயலாமையையும்  பொருட்படுத்தாது 1951 ஆம் வருடம் தான்  83 வது வயதில் இறக்கும் மட்டும் 36 புத்தகங்கள் எழுதியுள்ளார்.  அதில் கொள்ளைக்காரர்  செம்புலிங்கத்தை பற்றி எழுதிய ஒரு புத்தகவும் அடங்கும்.

கிறிஸ்தவம் மதமல்ல மனிதநேயம் என வாழ்ந்து காட்டிய பெண்மணியவர். மீட்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்கு தமிழ் பெயர் சூட்டுவதிலே பெருமை கண்டவர்.  ஆண் குழந்தை என்றால் பெயருடன் ஆனந்த் என்றும் பெண் குழந்தை என்றால் காருண்யா என்றும் சேர்த்து பெயரிட்டு வந்துள்ளார்.  ஆமி அம்மையாரும் தனது உடையாக சேலையை தேர்ந்து எடுத்து அணிந்து வந்துள்ளார்.

ஜப்பான் கட்டிடகலையும் கேரளா கட்டிடக்கலையும் இணைத்து  தன் இருப்பிடங்களை கட்டி முடித்துள்ளார்மார்த்தாண்டத்திலுள்ள பத்மநாபா அரண்மனையை பல முறை சென்று கண்டு,  தனது இல்லத்தையும்  அரண்மனை பாணியில் கட்டியுள்ளார். நமது கலாச்சாரத்தின் அடையாளமான முற்றம் , கொல்லம் ஓடு, அடுக்கு மாடியல்லாது வரிசை வீடுகளாகவே கட்டியுள்ளார். . அவர் கட்டின தேவயவும் பொதுவான கிருஸ்தவ  ஆலய அமைப்பை  விடுத்து  ஜப்பான்  கட்டிட கலையுடனே திகழ்கின்து.

கோயில்  மணி கோபுரத்தில் டுயூப் இசைக்கருவி பொருத்தியுள்ளனர். ஒரு சுற்றிகை போன்ற கட்டையால்  அடித்து இனிமையான  இசை இசைத்தார் மேமா என்சகோதரி.
 அம்மையாரின் வீட்டு முற்றத்தில் தங்களுக்கு வேண்டாத குழந்தகளை தொட்டிலில் இட்டு செல்ல  தொட்டிலும் ஒலி எழுப்ப மணியும் நிறுவியுள்ளார்கள்தொட்டில் குழந்தை திட்டம் கார்மைல் அம்மையார் காலத்தில் இருந்தே இருந்துள்ளது என்பது ஆச்சரியமாகத்தான் இருந்தது. குழந்தை பிறந்ததும் தாய் இறந்தாலோ கவனிக்க ஆள் இல்லாத சூழலில்  குழந்தைகளை  தொட்டிலில் இட்டு செல்லும் வழக்கம் இருந்துள்ளது. அக்கா, சித்தி,பெரியம்மா பாட்டி என்ற உறவில் ஒரு முதிய பெண்ணுக்கு 12 குழந்தைகள் என்ற கணக்கில் 1000 குழந்தைகளுக்கு வரை அடக்கலம் கொடுத்து வளர்த்து வந்துள்ளார்.tube music

இந்தியாவின் தேசிய மலராம் தாமிரைப்பூவிடம்  அலாதி பிரியம் கொண்ட அம்மையார் கோயில் கட்டளை, முன் வாசல் கதவு , முகப்பு, பீடம் என தாமிரையும் அதன் மொட்டுமாக  கொத்தி வடித்து அலங்கரித்துள்ளார்.  தாமிரை மொட்டுக்கள் என்ற புத்தகவும் எழுதியுள்ளார். கோயில் அருகில் அழகான தாமரைக்குளம் உள்ளது. நீலத்தாமரை மலர்களால் நிரம்பி வழிந்த காட்சி கண்கொள்ளா காட்சி ஆகும்க்ஷ்



அம்மாவின் ஏற்பாட்டில் விரும்பின கல்வி பெற்று செவிலயர்களாகவும், ஆசிரியைகளாகவும் வேலையில் இருந்துள்ளனர், திரும வாழ்க்கைக்குள் செல்ல விரும்பினோரை திரும ணம் செய்து வைத்துள்ளார். ஆசிரமத்தில் வளர்ந்து வயோதிக நிலையில் அங்கு மகிழ்ச்சியுடன் வசிக்கும் பல தாய் மார்களை சந்தித்தோம்.காவி சேலை அல்லது நீல சேலை உடை அணிந்து தற்போதும் சேவையாற்றி வருகின்றனர்.

அம்மா, தான் இறந்தால்  தனக்காக  நினைவுச்சின்னம்  எழுப்ப வேண்டாம்  என்றும் பறவைகளின் தாகம் தீர்க்க  ஒரு சிறு தண்ணீர் தொட்டி மட்டும் மைக்க கூறியுள்ளார்.  அதற்கு இணங்க அன்பே உருவான அம்மாவின் நினைவுடன் பறைவகளுக்கு தாகம் தீர்க்கும் தண்ணீர் ஸ்தூபி மட்டுமே அன்பின் அடையாளமாகஅம்மைஎன்ற குறிப்புடன் உள்ளது.

அம்மாவின் காலத்தில் ஆயிரம் பேருக்கும் அடக்கலம் கொடுத்த  இடத்தில்  . தற்போது  400 ஏக்கர் நிலப்பரப்பளவில் 500 பேருடன் 16 குழந்தைகள்  குடியிருப்புகள்  ஒரு மருத்துவ மனை மிஷனரி குழந்தைகளுக்கான உறவிட பள்ளியும் உள்ளது. 1982 க்கு பின்பு அனாதை ஆண் குழந்தைகளுக்கு இடம் கொடுப்பது இல்லை. மிஷனரி குழந்தைகள் மட்டுமே அங்கு தங்கி படித்து வருகின்றனர்.

மக்களின் தேவையும் சூழலும் மாறியிருப்பினும் இப்போதும் அனாதர்களான புரக்கணிக்கப்பட்ட நிலையில் குழந்தைகளும் பெண்களும் தன்னலமற்ற சேவை பெறும் படியே உள்ளனர். தற்போது  500 குழந்தைகளுடன்  ஆமி அம்மையார் இருக்கும் போது அடைக்கலம் கொடுத்த பெண்களுக்கு மட்டுமே சேவை பெறும் இல்லமாக சுருங்கி  போனதையும் கவனிக்க வேண்டியுள்ளது.

வெளிநாட்டு மிஷனரிகளின்  இடத்தை  இந்திய வம்சாவளி மிஷனரிகள் பிடித்த போது சேவை இல்லங்களின் சமூக அக்கறையும் நோக்கவும் மாறி போய் விட்ட்தையும் மறுக்கல் ஆகாது.

கிருச்தவம் மதமல்ல யேசுநாதர் மதத்தை உருவாக்கவில்லை  அவர் மனிதத்தையே போதித்து சென்றுள்ளார் . ஆமி கார்மைல் என்ற யேசுவின் சீடையும் செய்த்து அதுவே. அத்தாயின் சேவை கனவு ஆயிரமாயிரம் ஆண்டு தொடர வேண்டும்  என் எண்ணத்துடன்  அழகிய ச்சை தோப்பாக காட்சி ளிக்கும் அந்த பூங்காவை விட்டு, ஏதேன் தோட்டத்தை விட்டு நகர்ந்து வந்தோம்.

ஆசிரமத்தின் முன் பிச்சைக்காரர்கள் கையேந்தும் ஓடு காய்க்கும் மரவும் கண்ணில் பட்டது.  வாழ்க்கை ஒரு பிச்சை தான் என உணர்த்தவோ என்னவோ!

    

27 Jan 2018

திசை மாறி பாய்ந்த 'அருவி'

 சமீபத்தில் வெளி வந்த திரைப் படங்களில் அனைவராலும் கவரப்பட்ட படமாகும் ‘அருவி’.   பாலுமகேந்திரா பட்டறையில் மாணவராகவும் கமர்ஷியல் இயக்குநர் கே.எஸ்.ரவிகுமாரின் உதவி இயக்குனராக  பணிபுரிந்த    அருண் பிரபு புருஷோத்தமன் இயக்கிய திரைப்படம் இது.   எடுத்து சொல்லும்படியாக அதிதி பாலன் எனும் புதுமுக நடிகை அறிமுகமாகி உள்ளார். 

தன்னுடைய மகிழ்ச்சி, விருப்பம், சுதந்திரமான மனநிலையுடன்  வாழ்க்கையை சுவாரசியமாக நகர்த்தும் ஒரு இளம் பெண்ணின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் சம்பவத்தால் என்னவானார் என்பதே கதை.

 தோழியுடன் இருசக்கிர வாகனத்தில் செல்லும் போது எதிர்பாரா விதமாக வழியில் விழுந்து விட தன்னை ஆசுவாசப்படுத்தி கொள்ள  தெருவோரக்கடையில் இளநீர்  குடிக்க, ஸ்ட்றா வழியாக எய்ட்ஸ் எனும் உயிர்கொல்லி நோயின் பிடியில் தாக்கப்பட்ட நிலையில்  கதை துவங்குகின்றது. 

தன்முன் இருந்த குடும்பம்,  கல்லூரி படிப்பு, சமூகம் என ஒவ்வொன்றாக  ஒதுக்அவளை புரக்கணித்துத ஒதுக்கி தள்ள; திசைமாறிய  பறவையாக வழிமாறி, தனிமைப்படியில் கோபத்திலும் பின்பு சோகத்திலும்  முடியும் பெண் வாழ்க்கை சமூகத்தின் முன் வைக்கும் சில கேள்விகள் தான் 'அருவி' என்ற திரைப்படம்.

விழிப்புணர்வு படம் என ஒரு சாரார் கூறுகின்றனர். 
எதற்கான விழிப்புணர்வு?
எய்ட்ஸ் என்ற நோய்க்கானதா அல்லது சுயநலவாதிகளான பெற்றோருக்கானதா அல்லது
கேடு கெட்ட இந்த சமூகத்திற்கானதா என்ற கேள்வி எழுகின்றது. ‘மிருகம்’ போன்ற எய்ட்ஸ் விழிப்புணர்வு திரைப்படங்களில் எய்ட்ஸ் வரவுது யாருக்கு என துல்லியமாக சொல்லியிருந்தது. 

ஆனால் இந்த படத்திலோ எய்ட்ஸ் வந்தது ஒரு வழியோர இள னிக்கடைகாரனிடம் இருந்து என்பது நெருடலாகத்தான் உள்ளது. கல்லூரி இளைஞசர்கள் என்றாலே ஹைபை, பஃப், மாலுகள்,  கோக் பார்ட்டி என விரும்பும் சூழலில் அவசரத்திற்கு வழியோரம் குடித்த இளனிக்கடைக்காரனிடம் இருந்து  ‘எய்ட்ஸ்’ தாக்கினது என்பது கொஞ்சம் அதீத கற்பனை தான். உயிர்கொல்லியாக 86 களில் எய்ட்ஸ்  தமிழகத்தை தாக்கி கொண்டிருந்த வேளையில் பல கட்டுக்கதைகள்  நாம் கேட்டிருப்போம்.

எய்ட்ஸ் பிடியில் மனிதன் சிக்க பல வலுவான காரணங்கள் பல இருக்க, ஏழை இளனிக்கடைக்காரன் தலையில் எய்ட்ஸின் காரணத்தை வைத்தது எவ்வகையான விழிப்புணர்வு கொடுக்கும் என சிந்திக்க வேண்டியுள்ளது.

‘முழுமையான அறிவே இந்நோயை ஒழிக்க துணை செய்யும். பாதுகாப்பு இல்லாத உடலுறவு மூலம் எ.ய்.ட்ஸ் பரவுவது; சுத்தம் செய்யாத ஊசி போன்ற பொருட்கள், பாதிக்கப்பட்டவரின் இரத்தம், பரிசோதிக்காமல் செலுத்துவது, தாயிடம் இருந்து குழந்தைக்கு ஆகிய நான்கு வகையில் மட்டுமே பரவும்.  வேறு இது காரணங்களால் பரவாது’ என மருத்துவர்கள் பரிந்துரைக்க இளனிக்கடைக்காரனை பலிகாடனாக மாற்றாது இருந்திருக்கலாம்.

இவ்வகையில்  முழு நேரப் திரைப்படம்
 லாஜிக்கை விட்டு நகர்ந்து சென்றதை  தடுத்திருக்கலாம்.  பணம் படைத்தவனுக்கான உலகம்’ என்பதை நீண்ட வசனத்தால் தோலுரிக்கும் காட்சி "பேஷ், பேஷ்" என உச்சு கொட்டலாம். ஆனால் இப்படத்தின் கதையோட்ட சட்டத்தில் இந்த கதைவசனம் எவ்விதம் வலு சேர்த்தது, கதைக்கு எவ்விதம் தேவையானது என சிந்திக்க வேண்டியுள்ளது.

ஒரு
துப்பாகியை கையாளத்தெரிந்த கூர்மையான பெண் தன் நியாயத்தை பெற எதனால் டுபாக்கூர் நிகழ்ச்சியையும் நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளரையும் நம்பி வந்தார்?  பிற்பாடு தனது முழு விமர்சனத்தையும்  தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியை பகுந்தாய்வது ஊடாகவே நகருகின்றது. 

எய்ட்ஸ்
நோயாளிக்கு தேவையான சிகித்சை தரத்தை பற்றியோ கொடுக்க வேண்டிய சுகாதார சூழலை பற்றியோ சொல்லாது ‘பணம், பணம்’ என டயலோக்கை முடித்திருப்பது லாஜிக்கை கெடுக்கிறது.

நமது சமூக நியதிப்படி ஒரு பெண் தான் பாதுகாப்பாக இருப்பது,  நம்புவது தன்னுடைய குடும்பத்தை தான். அந்த குடும்பத்தின் புரக்கணிப்பை நேரடியாக சாடாது, ஏதோ சொல்ல வந்து எது எதையோ சொல்லி விட்டு சென்றது போல் உள்ளது. 

குடும்பம் என்ற அமைப்பில் குடி கொள்ளும் தாய், தந்தை என்ற தெய்வங்கள், மகளின் ஒவ்வொரு வளர்ச்சியிலும் உருதுணையாக இருந்த அன்பே வடிவான அப்பா!  ஒரு மனசாட்சியும் இல்லாது எந்த காரணத்தையும் அறிய விளையாது "வீட்டை விட்டு போ" என விரட்டி வெளியேற்றுகின்றனர். அந்த தாயின் ஒவ்வொரு உடல் மொழியும் தாய்மையில் விஷம் கலந்த சமூகத்தையே பிரதிபலிக்கிறது. தன் பெத்த பெண்ணை பற்றி தன் மகனிடன் அவதூறு பரப்பும் தாய்! ஒரு பெண்ணுக்கு வாழ் நாள் முழுக்க  உறுதுணையாக இருக்க வேண்டிய சகோதரன் என்ற உருவகம்.  நல்ல வேளை தம்பியாக பிறந்தான். சொல்லால் சாகடிக்கின்றான், அண்ணனாக பிறந்திருந்தால் ‘எங்க குடும்ப கவுரம்’ எனக்கூறி அருவாளால் ஒரே போடு போட்டு படத்ததையே பாதியில் முடித்திருப்பான்.  ஒரு பிரச்சினை என்றதும், பல்லும் நகவும் கொண்டு அவளை துரத்துகின்றனர்.  

சொந்த குடும்பத்தில் இவ்வளவு சொள்ளைகளை வைத்து கொண்டு, ஒரு சமூகத்தில் இருந்து நியாயத்தை எதிர்பார்க்க இயலுமா?  . குடும்பம் என்ற அமைப்பை கேள்விக்கு உள்ளாக்காது; அடுத்த கட்டத்தில் சமூக நிலையில் இருந்து தன்னை துன்புறுத்திய கதாப்பாத்திரங்களை சாடுவதால் என்ன பலன்?


அந்த சோபாவில் முதல் நபராக அப்பா -அம்மாவை இருத்தியிருக்க வேண்டும். பெற்ற பிள்ளையை தன் குடும்பமே கரிசனையாக நடத்தாத போது சமூகவெளி பொறுப்பாக்க  இயலுமா? 

மேம்போக்காக தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சியாளர், தொகுப்பாளர் , பணம் என பல சமூக குற்றத்தை விளாசிய பெண்மை, தன் குடும்பம் என்றதும், அப்பாவை காணவேண்டும், எனக்கும் பிள்ளை பெத்து வளக்கனும் என்ற 80கள் பெண்ணாக மாறி உருகுவது நெருடலாக உள்ளது.. அந்த இடங்களில் பிரமிப்பான அருவியை, ஊர் மத்தியிலிருக்கும் சாதாரண குளமாக மாற்றி விட்டனர். 

பிறப்பு என்று ஒருவனுக்கு இருக்குமானால்  இறப்பு நிச்சயம். எய்ட்ஸ் இல்லாவிடில்  கான்சர் இப்படி ஏதோ ஒன்று மரணத்தை தரத்தான் போகிறது.  இந்நிலையில்  வாழ்க்கையை ரசித்து வாழ்ந்த பெண்ணின் மரணத்தை  கொடூரமாக; நேசம், பாசம் என்ற பெயரில் ஆறுதலும் தேறுதலும் தேடும் பரிதாபத்துகுறிய கதாப்பாத்திரமாக மாற்றி, அழு வைத்து  உருக வைத்து படத்தை முடித்திருப்பது முற்போக்கான சிந்தனையல்ல. மரணத்தை விழாவாக கொண்டாடும் மனநிலையை உருவாக்க வேண்டிய படங்கள்  நம்பிக்கையற்ற, இரக்கத்தை கெஞ்சும், பயமுறுத்தும் வகையில்   மரணத்தை சித்தரித்திருப்பதை தவிர்த்திருக்கலாம். 
தஞ்சமென தோழியின் வீட்டில் குடிபுகிர்கின்றாள். அங்கு ஒரு கேடு  கெட்டவன்   தோழியின் அப்பா உருவத்தில். இதில் கவனிக்கதக்க விடயம் என்னவென்றால் அப்பாவும் மகளும் சியர்ஸ் அடித்து வைன் குடிக்கின்றனர். சிகரட் அடிக்கின்றனர்.  அந்த அப்பனின் பெயர்  ஜோசப்! தமிழ்படங்களில் காலா காலமாக கிருச்தவ குடும்பங்களை  மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தை தழுவிய அமைப்பாகவே காட்டப்பட்டு வருகிறது. இப்படத்திலும் ‘ஜோசப்’ என்ற பெயருள்ள மனிதன் தன் மகள் வயதொத்த பெண்ணை கற்பழிக்கின்றார். 

‘ஏழையான வழியோரக்கடை இளனிக்கடைக்காரனுக்கு எய்ட்ஸ் இருக்கும்’ என்ற  ஒரு வகையான மைனாரிட்டி தாக்குதல் போன்றது தான் இதுவும் என்பதை கவனிக்காது இருக்கலாகாது.


தொகுப்பாளரும், நடிகையும் திரைப்பட இயக்குனருமான லஷ்மி ராமகிருஷணனை தாக்குவது போல் பல காட்சிகள் அமைத்திருப்பது பெண்ணை பெண்மையை போற்றிய படத்தில்; அது சமகாலத்தில் உயிருடன் இருக்கும் பெண்ணை இந்த அளவு இகழ்ந்துருக்க வேண்டியதா என்பதையும் சிந்தித்திருக்க  வேண்டும்.

\
எச்.அய்.வி. யால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு அரசாங்கம் மருத்துவ வசதி அளிக்க வேண்டும். தொண்டு நிறுவனத்திடம் பொறுப்பை கொடுத்து விட்டு ஒதுங்கி இருக்கல் ஆகாது. கருணையும் இரக்கவும் உன் கண்ணீரும் அல்ல; சமநீதி கொண்ட உரிமையும் மனிதவுமே தேவை என்பதை  தெளிவு படுத்தியிருக்கலாம். எய்ட்ஸ் நோயாளிகளுக்கு சுத்தம் சுகாதாரமான மனித நேயமுள்ள அணுகதல் தேவை என வலியுறுத்திரயிருக்கலாம்.

திரைக்கதையில் முதல் பாதியில் இருந்த விருவிருப்பு அடுத்த பகுதியில் குறைந்து சில இடங்களில்  கிழிந்து தொங்குகின்றது. 

மிகச்சிறந்த ஒளிப்பதிவு. படத்தின் வெற்றிக்கு பெரும் பங்கு வகித்திருப்பது ஒளிப்பதிவு என்றால் மிகையாகாது. ஒளிப்பதிவாளராக புதுமுகம் ஷெல்லி காலிஸ்ட் அறிமுகமாயுள்ளார்.  படத்தொகுப்பும், புது முகம் அதீதியின் நடிப்பும் சிறப்பு. பின்ன்னி இசையும் குட்டி ரேவதியின் பாடல் வரிகளும் படத்தின் வெற்றிக்கு வலு சேர்த்தவை.

‘அன்பால் இணைக்கப்பட்டு மனிதர்களாகும்’ கடைசி சீன்  மலையாளப்படம் ‘சார்லி’யின் கடைசி சீனை நினைவுப்படுத்துகின்றது. 



அருவி சிறப்பான காட்சி விருந்தாகவும் சிந்தனை சக்தியாகவும் இருப்பதுடன் முற்போக்கான சிந்தனையுடன் இன்னும் அழகாக பரிணமித்திருக்கலாம்.